Category Archives: Frans Polynesië

Tikehau TUAMOTU archipel

Dinsdag 29 november 2022; vertrek 16h30 – donderdag 1december 2022; aankomst 12h
Phatéon bay – Tikehau: 206NM

Vela Dare vaart de baai in en wij halen het anker op. Boven de bergen verschijnt een regenboog.
Voor de pas kort bij Teahupoo (waar de mythische golven zijn) hijsen we het groot zeil. Langzaam ronden we Tahiti-iti. Zeilend scherp aan de wind kunnen we de noordelijke koers aanhouden. De laatste nacht blijven we niet gespaard van squals (plotse sterk wind en regen). Wind tegen stroming maken de golven in de pas verwarrend. Het is goede ankergrond kort bij de pas. De sterke oostenwind laat de Sunshine schommelen. Leuk voor even, eenerverend  als het dagen blijft duren. ”Morgen namiddag als de golven minder zijn gaan we beter oord opzoeken”. We vertrekken pas zondagmorgen. Bij het vliegveld na het dorpje ontbijten we. Echt rustig is de ankerplek niet. We passeren langs verschillende resorts. Met de middagzon lichten de witte koraalstranden op en geeft een groter contrast tussen het aquamarijn water en de groene palmbomen. 10NM verder bij Eden Garden blaast de wind over ons heen en kunnen de windgolven niet meer met de Sunshine spelen. Een verademing voor ons fysiek en mentaal welzijn.
Gebouwen boven het water zijn met een lange steiger verbonden met de motu. De grote borden verwijzen naar een geloofsgemeenschap. Een klein bord vermeld dat je groenten kunt aankopen via het strand. In de Tuamotus zijn verse groenten een zeldzaamheid. Voor 1500 XPF kopen we veel aubergines, witte kool, salade. De munt, basilicum en tiarebloem  geven een heerlijke geur in de Sunshine. Op de motu voor ons staat een vervallen rommelige cabine. Op jutten jacht vindt Fons  3 drijvers van parelfarms en ik schelpjes en een grote groene kokosnoot. Met het opgevangen hemelwater doe ik een handwas. De romp van de Sunshine heeft 4 pilotvissen. Als de wind is uitgeblazen zeilen we 3NM naar het vogeleiland. Het anker kan zich niet ingraven.
Onverricht rollen we de genua terug uit en zetten koers richting dorp 11NM verder. We proberen zoveel mogelijk beschutting te vinden achter de pier. In de havenkom zwemmen zwartpunthaaien rond. Bloemen sieren de  2 hoofdstraten en de huizen zijn verzorgd. Iedereen begroet ons. In een klein winkel kunnen wat voorraad kopen.
Na het ontbijt zeilen we naar het eiland bekend voor ‘mantacleaning station’.
“het is hier veel te diep om te ankeren” moppert de kapitein.
“ in hoeveel meter wil je ankeren?”
“in minder dan 15 meter”
“oh, kijk hier is het 13 meter”
Ik haast me met snorkel en vinnen in het turkoois water. Aan de oostkant is het koraal mooier en de kleurrijke vissen talrijker. Windgolfjes spatten zeewater in mijn snorkel. Aan de westzijde, waar de dinghy aan een boei ligt is er een zandvlakte met dood koraal. Niet zoveel te zien. Ik neem aanstalten om terug naar de Sunshine te palmen als Fons roept “MANTA”. Cirkelend zweeft een mega manta ray op 10m diepte. Wij blijven boven haar hangen en zien hoe ze de twee flappen oprolt en weer lost. De foto’s hebben geen goede weergave.
De weersverwachtingen zijn gunstig om naar een volgend atol te zeilen.

Phaéton bay – Taravaro TAHITI

Maandag 21 november 2022; vertrek 9h – aankomst 16h
Moorea – Maraa bay TAHITI: 29NM

Kristalhelder is het water, heel uitnodigend om te snorkelen. Ik had graag gebleven, maar de kapiteins wil is wet. Na een “vaar-wel” koffie met Tom en Katrine wordt het anker opgehaald. We zullen hun gezelschap missen. De wind is variabel, de zeilvoering moeilijk te volgen. Tussen de twee eilanden zijn de golven vervelend en we krijgen de wind op de neus. Na de pas is het water vlak. De baai van Maraa is  groot en vrij diep om makkelijk en goed te ankeren.
De zonsondergang is prachtig!

 

Woensdag 23 november 2022; vertrek 6h – aankomst 12h
Maraa bay – Phaéton bay: 19NM

We varen de pas uit. Via het buitenrif nemen we de pas naar Port Phaéton. Deze baai is gelegen tussen groot en klein Tahiti. Veel boten, van allerlei pluimage, met verschillende kleuren, verlaten of niet, vinden hier bescherming tegen overheersende winden. Dit wrak is nog bewoond.
De baai is ook een oefenterrein voor de OPTIMISTJES.
Het rustig water geeft een goede gelegenheid om de ritssluiting van de bimini terug te stikken en van een groot tricot laken, kussenovertrekken te maken.

Met hevige regenbuien laat de rivier een bruinspoor van sediment na in de baai.

In Taravaro zijn er grote supermarkten, tankstations en een wasserette. Hoewel er in Tahiti iti veel groenteboeren zijn is het aanbod in de supermarkten bedroevend.

Moorea toer

Regen verhindert de Halloween party op het strand. De weervoorspellingen geven tot 40kts wind. De omringend boten en wij ruimen alles dat de wind vangt, zoals bimini en zonnetenten, op. Hopelijk houden de ankers.
Geen krachtige wind maar bakken regen krijgen we te verduren. Door de wind en stroming gaan de boten alle kanten op. We voelen ons opgesloten. Maken mangochutney, haken, bakken brood, lezen, computeren…
De volledige maaneclips is te zien in de heldere nacht van maandag 7 november.

Woensdag zou er een goed weervenster zijn om naar de Tuamotus archipel te zeilen. We maken alles klaar voor vertrek. Bij de opvolging elke 6uur van de voorspellingen vermindert de wind. Na een slapeloze nacht besluiten we om niet te vertrekken. We troosten ons door te gaan lunchen in het hoger gelegen ‘Topicale Garden’ met een prachtig zicht.
Bij de dinghy kade ontmoeten we voor de eerste keer Magali en Willi van de Zwitserse SY Vela Dare. De volgende dag stappen we samen naar ‘Usine de jus de fruits’. Ananassen worden er verwerkt en op het einde van de lijn is het sap in tetrabrikken. De mannen vinden de gedestilleerde producten interessanter.
Tijdens de Covid periode waren Magali en Willi in Equator. Samen met de marina hebben ze voor de minderbedeelde een soepkeuken opgestart. Een mooi verhaal van verbondenheid. Techniek is het favoriete onderwerp van de mannen. Ik bewonder de mooie aquarellen van Magali.
Het ‘Ecomusée TE FARE NATURA’ is gelegen in het begin van de Opunohu vallei. Het origineel idee komt van de CRIOBE – onderzoekers. Het heeft tot doel om de wetenschappelijke en culturele kennis over de Polynesische natuurlijke omgeving over te dragen aan het grote publiek. Op de geprojecteerde beelden kunnen we walvissen zien.
Verder in de vallei komen we voorbij het ‘Lucée Agricole’ en weiden met koeien en paarden. Bij de ananasvelden keren we terug.
Maandag 14 november, een uitzonderlijk zonnige dag, huren we een auto om de 60 km toer rondom Moorea te doen. ‘LE BELVEDERE’ in het hart van Moorea, geeft een uitzicht de berg Rotui (899m) en de 2 diepe baaien.
‘MARAE’ platformen van oude stenen, zijn door het bos geïntegreerd. De grootte verschilt naar de belangrijkheid van de persoon. Het is nu een heilige plaats voor muggen.
Lunchen doen we aan de waterkant tegenover het hospitaal. Niet ver hiervandaan vertrekt de wandeling ‘La cascade de la Vaioro’. Langs het riviertje door het woud slingert het mooie pad. We hebben de grote waterval voor ons alleen. Zittend op een grote rotsblok kunnen we het natuurfenomeen aanschouwen.

Een smoothie aan de voet van Magic Moutain is een ideale afsluiter van een superdag.
Dan is er “tot ziens” apéro op SY Vela Dare. Ze vertrekken naar Papeete Marina.
In Maharepa kunnen we onze lakens laten wassen. Het is aan de andere kant van Cooks Bay, met onze dinghy ongeveer 45 min varen. Er is een elektriciteit panne en kunnen de was pas vrijdagnamiddag komen ophalen. De hemelsluizen staan vrijdag de hele dag open. Het wordt een klets, klets natte rit.
Een blij weerzien met Katarine en Tom. Ze hebben gemende gevoelens bij hun snel verkoop van hun boot SY Santosa.