NEW PLYMOUTH – COROMANDEL

1 Reactie

In de avond op zondag 16 maart 2025 rijden we in Wellington van de ferry af. Op de kaart is de afstand naar ‘Ngati Toa Domain Camping’ niet ver. In het donker lijkt deze
afstand eindeloos. We vinden nog een plaats. In de vroege ochtend horen we de trein. We zien boten voorbij varen naar Mana Marine. Deze omgeving is net een kabouterland.
Ook op de kustweg 59 zijn er wegenwerken. Bij het stoomtrein museum is niet veel te beleven. In Otaki doen we inkopen. Via Foxton en Bulls rijden we door naar Whanganui. Wandelen rond het meer van ‘Westmere Lake’ is populair. We staan hier
alleen om te overnachten. Een Kiwi waarschuwt ons dat hij het hier niet veilig vindt. Dat verontrust ons. Door het natte wegdek horen we elke voorbijkomende auto. Een beetje verder ligt ‘Bason Botanic Garden’. De mobilhome past net onder de bomen. Op deze rustige plaats ontbijten we.
Het is bewolkt met af en toe regen. Op de grindweg verminderen we snelheid. ‘Dawson Fall Visitors Center’ is gelegen aan de voet van Mount Taranaki. De weg stijgt door een groene oase. Er zijn weinig plaatsen waar tegenliggers kunnen passeren.
De hemelsluizen openen zich telkens als we klaar zijn om te gaan wandelen. Hoe dan ook, we trekken onze stoute schoenen aan. We wanen ons in een sprookjesbos. Aan de bomen hangen lange slierten korstmossen. We kunnen de waterval op verschillende
hoogte zien. We krijgen er koude rillingen van. De wind giert rond de mobilhome. Wij voelen de schokken. De ganse nacht komt de
regen in harde vlagen naar beneden. Wij horen het tokkelen op het dak.
Een goede carwash. Het natte wegdek is spekglad. Voorzichtig dalen we.
In New Plymouth parkeren we de mobilhome bij ‘Kawaroa Park Car’. Het  wandelpad scheidt het zwembad en de oceaan. ‘SALT Restaurant + Bar’ is een aangename plaats om te lunchen. Golven komen over het voetpad bij ‘The Wind Wand’.
‘Seaside Holiday Park’ ligt bovenop een klif; we kunnen over de oceaan heen kijken. Vogels pikken de kruimels van de kampeerders op.Op reclameborden staat ‘Te Rewa Rewa Bridge’ met op de achtergrond een besneeuwde berg te pronken. Het is een artistieke creatie.
Wij kunnen de 4391m hoge Mount Taranaki niet zien, wolken omringen hem.
Om de ‘The Tree Sisters’ en ‘The Elephant Rock’ te bezoeken moet je goed rekening houden met de getijden, lees ik achteraf. Het is opkomend tij. Ze intrigeren me te fel om ze te missen. Aarzelend, op een afstand volgt Fons me. Ik stap door het knie hoge water en probeer mijn evenwicht te behouden op de glibberige ondergrond.  Lang durf ik deze fenomenen niet bewonderen, ik wil het risico niet lopen om terug te moeten zwemmen. Fons parkeert de mobilhome aan Lake Ngaroto. Het is een veenmeer. De wandeling er rond is 6km. Ongeveer in het midden van onze wandeling kleur de zonsondergang de hemel oranje. In het pikdonker zoeken we onze slaapplaats.
Vrijdag 21 februari 2025 passeren we Hamilton en Cambridge met de nodige wegenwerken. Het informatie bord bij Thames vinden we niet.
Op het terrein van ‘Freedom Camping Waiomu’ staat een gigantische boom. Na wat zoeken vinden we het bosrijk wandelpad. Na 5 bruggetjes over kronkelende bergbeken komen we bij een dikke KAURI boom.

Op de camping staan ze al dubbel geparkeerd. Coromandel is een populaire
campingspot voor de stedelingen.
De weg kronkelt langs de kust. We stoppen op verschillende uitzichtpunten. In het stadje bezoeken we een lokaal marktje.
We vervolgen route 25 en lunchen op ‘Kuaotunu Cliff’.
In Whitianga is er geen geschikte campingplaats meer.
Het witte zandstand van ‘Hot Water Beach’ is druk bezocht.
‘Coroglen Freedom Camping’ ligt naast de Waiwawa rivier. Een blonde labrador vindt dat ik met haar moet spelen in plaats van wat yogaoefening te doen. Op het info bord staat dat hier vroeger Kaurigom gewonnen werd. Nu zijn er geen Kauri bomen meer.
De weg stijgt steil de bergen in en duikt daarna terug tot zeeniveau. We stoppen op
verschillende uitzichtpunten.
Bij een kiezelstrand van Kaiaua vinden we een plaats om te overnachten.
Het einde van onze rondtrip is in zicht. We passeren Auckland, de dichtstbevolkte stad van Nieuw-Zeeland. Bij ‘Orewa Beach Holiday Park’ reserveren we een plaats.
De mobilhome staat onder de bomen met zeezicht. Langs de ‘Orewa delta’ is een mooi fiets en wandelpad aangelegd.
Een lange ochtendwandeling langs het mooie rozige zandstrand is deugddoend. We rijden verder noordwaarts langs de ‘Twin Coast Discovery Hwy’. ‘Moirs Hill Walkway’  ziet er desolaat uit. Op ‘Dome Forest Walkway’ trainen we onze fitheid. Uitgedaagd door de vele trappen die leiden naar een uitzichtpunt.
De korte stop op ‘Brynderwyns Scenic Lookout’ geeft een weids zicht op weilanden en ‘Bream Bay’.
‘Ruakaka Beach Freedom Camp’ is een geweldig plaats; in de duinen met groot wit
zandstrand. Aan de surfclub zijn er publieke toiletten en een koude buiten douche.
De toegelaten overnachting plaatsen zijn beperkt. De van’s blijven maar toestromen.
Ze staan kriskras door elkaar. Voor dag een dauw is er veel kabaal. Ruziënde mensen.
Er is controle. Vele druipen af. Door al dat tumult is mijn zin voor een lange
strandwandeling over.
‘Marsden Bay Reserve’ is een rustigere plaats. Vanhier uit wandelen we naar
Marsden Cove Marine. Het is een moderne goed beheerde jachthaven.
Met een omweg langs het centrum van Whangarei komen we terug in Norsand.
SY Vela Dare staat in de box om haar uit het water te trekken. Een griep heeft Willi en Magali geveld tijdens hun veel te korte vakantie.
Fons parkeert de mobilhome achter de Sunshine. Opruimen, poetsen en wassen kan
beginnen. De reistassen worden bovengehaald. De reisstress stijgt. Wat moet, mag en kan er mee.
We zoeken een overnachtingplaats ten zuiden van Auckland. Maandagmorgen 3 maart 2025 brengen we de mobilhome terug naar de verhuurplaats. De overname verloopt vlotter dan verwacht. We worden ruim op tijd aan de luchthaven afgezet. Om 15h15
stijgen we op en 10h40min later zijn we in de decadente luchthaven van Singapore. Overstaptijd van 3uur. De vlucht naar Brussel duurt bijna 14uur. We krijgen weer 2 warme maaltijden geserveerd. Op het treinperron in Leuven is het ijzig koud. Annika met haar kroost komt ons ophalen in Diest. We bezegelen onze thuiskomst met Belgische frietjes.

Mount COOK – CHRISTCHURCH

Geef een response

Moray Terrace Reserve Freedom Camping is gelegen op de rand van The Catlins (omvat het zuidelijkste punt van het Zuidereiland). De kampeerplaatsen aan de rand van het water zijn bezet. We doen een avontuurlijk wandeling langs de Cliffs at Fortrose.
 Zaterdagmorgen 8 februari 2025 is het gas op. Onze koffie drinken we in Fortroze Café. ‘’Die ontbijten zie er heerlijk uit’’ stel Fons vast, ‘’hadden we dat maar eerder geweten’’.
WAIPAPA Point Lighthouse is onze volgende bestemming. De witte vuurtoren staat op de hoge kliffen te pronken. Het zicht is adembenemend. De bomen zijn kromgegroeid. Op het strand onderaan de klif zit een eenzame zeehond.
Een beetje verder en na een kleine wandeling komen we bij Slope Point’s End, het meest zuidelijkste punt van Nieuw-Zeeland.
Currio Bay Cliffs zijn indrukwekkend mooi. Een vrouw, gezeten op en dekentjes op de rand van het klif, wijst naar een kleine dolfijn.
Aan Florence Hill Lookout hebben we een zicht over de surfgolven van Porpoise Bay.
De weg naar Owaka is bergachtig. Hier kunnen we de gasfles ruilen. Bij Thomas’s Catlins-Lodge & Holyday Park zijn er douches en elektriciteit.
Het is bewolkt aan de oostkust. Toch blijven de uitzichten bij de wandeling naar Nugget Point Lighthouse verbazend mooi. Het smalle pad loopt over de heuvelrug, aan twee kanten zee. Ene kant is bezaaid met rotsformaties.
We rijden door de grote stad Dunedin met zijn mooie gebouwen. We volgen de pijlen Royal Albatros Centre. De weg kronkel langst de kust. Verkeersborden geven 40 km/u aan. Fons laat de ongeduldige Kiwi’s passeren. Vriendelijk komt een man met geel vestje zeggen dat we veel te langzaam rijden. ‘’jullie kunnen een boete krijgen van de politie’’. Fons bedankt hem en vervolgt de weg. Logisch is het niet.
In het bezoekerscentrum zijn al de rondleidingen uitverkocht. Wij kruinen wat rond de broedende meeuwen en zien enkele albatrossen in de lucht zweven.
‘Warrington Domain Freedom Camping’ dicht bij het strand overnachten we.
Het blijft bewolkt. Het uitzicht van de kustweg blijft mooi. Coast Road en de spoorweg kruisen elkaar verschillende keren.
We ontbijten in ‘The Out Post’ Waikouaiti. In Palmerston tanken we diesel. Bij de ‘4 Square Store’ hebben ze lekkere muffins.
We volgen de weg die langs de bedding van de Waitaki rivier ligt. Deze rivier heeft waterkrachtcentrales.
De zon is van de partij. We zoeken een plaats op ‘Twizel Freedom Camping’ bij Lake Ruataniwha. De Belgische ultra loper Karel Sabbe en zijn crew kamperen hier niet ver vandaan. We stappen er naar toe. We kunnen hun niet ontmoeten , ze zijn al in dromenland.

Na het dumpstation rijden we naar Lake Punkaki. We stoppen verschillende keren, waar we de imposante met sneeuw bedekte berg Mount Cook kunnen bewonderen.
We doen een omweg langs het kleinere Lake Alexandria. Bij Lake Tekapo zijn er nog maar weinig lupines te bespeuren.
‘Chamberslains Ford’ is onze kampeerplaats op weg naar Christchurch. In deze liefelijke stad kunnen we parkeren onder de bomen dichtbij de ‘Botanic garden’. We verkennen het centrum aan boord van de historische tram. We krijgen uitleg over het herstel na de aardbeving in 2016. De wederopbouw is nog volop bezig. Alleen de historische gebouwen worden gerestaureerd.
In ‘South Brighton Holiday Park’ maak ik gebruik van de wasmachines.
Aan het gondelstation worden bussen vol toeristen gedropt. Het is aanschuiven. Boven is de hele stad en de haven te zien.
In het kuststadje Kaikoura zijn alle mooie vrije staanplaatsen bezet. Op een heuvel dichtbij het kerkhof vinden we een plaats. We ontbijten bij ‘Dolfin Encouter’.
We volgen hoofdweg aan de oostkust.  A Harveys Head en Ohau Point lookout zijn we in de band van zeehonden met hun pubbies, spelend op de rotsen.
Paparoa Point Rest Tiki is onze volgende stop.

De zon kleurt de zee blauw. De weides op de heuvels zien er dor uit.
We rijden voorbij ‘Lake Elterwater’, naar ‘Marfells Beach Campsite’. Ik zie een paard op het strand. Mijn hart maakt een galopsprongetje terugdenkend aan een vervlogen tijd.
We vinden een ideale standplaats met zeezicht. Het is volle maan. Ik zoek schelpenschatten tijdens een lange strandwandeling. Een plaats die vraag om langer te blijven. Maar het noorden roept.
Niet ver van de camping is er een zoutwinning. De weg loop door een dor heuvelachtig landschap.
Picton is de stad van de ferry. In de schaduw van dikke bomen bij Nelson Square eten we lekkere potato wedges. Vanuit het liefelijk ‘Waikawa Bay Holiday Park’ wandelen we naar de Marina.
Wij rijden naar ‘Karaka point’ en doen een kleine wandeling. Hier zien we de veerboten varen.

Tijdens de avondoverzet verdwijnt langzaam Picton uit het zicht. Met een mooie zonsondergang nemen we afscheid van het Zuidereiland.

BLUFF; Westkust van het Zuidereiland

Geef een response

De ferry steekt de Cook Strait over en laveert door de fjorden. Westwaarts rijden we vele kilometers langs goed uitgelijnde wijngaarden.
We volgende de kronkelende weg langs de Buller rivier. Op een informatie bord staat dat hier de langste hangbrug van Nieuw Zeeland is. Dat wil ik morgen doen. We zijn de enige die hier overnachten. Vooral Fons wordt aangevallen door Nono’s, piepkleine venijnig stekende vliegjes. We vluchten weg. De weg kronkelt langs de rivier. Aan de westkust vallen de bergen in de Tasmaansezee. Prachtige uitzichten.
Aan de noordkant van Greymouth is onze volgende kampeerplaats. Op het keienstrand komen hoge golven toe. Een zonnig weekend en vloed, ideale omstandigheden voor golfsurfers. Daar kan je uren naar staren.

Het laatste stuk van de weg naar Point Elizabeth is met onze fietsjes niet te doen.
Aan de overkant van de rivier kunnen we inkopen doen. In Woolworths vinden we lijm om mijn Teva’s te maken.
We volgen de  State Highway 6. Oranje bloemen sieren de oevers van Lake Wahopo.
In het dorp Franz Josef boeken we 2 nachten op Camping Oranje Sheep. Niet ver van de camping vertrekken hobbit-achtige wandelingen.

Aan de hangbrug heb je een goed zicht op de gletsjerrivier.Op de grote parking van Franz Josef Glacier zijn de vrije parkeerplaatsen schaars. De wandeling zijn druk bezocht. De geoloog Julius von Haast verkende de gletsjer in 1865 en vernoemde hem naar de Oostenrijkse keizer Franz Josef.
Helikopters die toeristen naar de gletsjer brengen is hier Big Business.
Aan de voet van de Fox glacier lunchen we.
We stoppen aan Knights Point Lookout om van het uitzicht te genieten.
Ship Creek heeft een verhoogd houten wandelpad over het moeras.
De plaats Haast was tot 1966 moeilijk bereikbaar. We volgen een smal avontuurlijke weg langs de Haast rivier.
We overnachten op Pleasant Flat Campsite. Aan de ijzeren brug hebben we een zicht op de bergen.
Niet ver van de weg bezoeken we Thunder Creeks en Fantail Falls.

Bleu Pools aan de Makarora River zijn tijdelijk gesloten.
De uitzichten van Lake Wanaka en Lake Hawea zijn prachtig.
Aan de beroemde boom in het water Lake Wanaka is het aanschuiven om een foto te nemen.
De grote Lowburn Campsite aan Lake Dunstan (Clutha Rivier) is vlug bezet.
De State Highway 6 volgt de Kawarau Rivier, hier langs ligt Goldfields Mining Centre en een waterkrachtcentrale.We rijden voorbij de toeristische stad Queentown. Aan de verschillende uitzichtpunten van Lake Wakatipu stoppen we.
Het is goed vertoeven onder de bomen van Kingston Lake Camp.
Bluff Hill Lookout bereiken we via een steile weg. Hier hebben we een 360° uitzicht op de oceaan, de haven en Stuart Island.

Dichtbij het Stirling Point Light lunchen we.