Het bootje dobberde rustig verder op de Grote Oceaan… We zijn reeds drie weken op zee en het leven gaat rustig zijn gang. Soms komen gedachten naar boven, hoe zou het zijn in de bewoonde wereld, hoe evalueert COVID 19. Allemaal dingen waarop we zullen moeten wachten tot we terug aan land kunnen in Huku Niva. Het weer is licht, zeer licht. Dit betekend geen grote dag afstanden en klapperende zeilen. De wind is gekrompen naar het oosten. Hierbij zouden we vlak voor de wind moeten gaan zeilen maar 8 kts wind geeft dan ook geen vooruitgang. Dan maar afzeilen met een back-stay windje, langzaam naar het zuidwesten. Deze week hadden we een hoogtepunt. Vlak voor zonsondergang, tijdens een windstilte waar we lagen te dobberen op de golven kwam een familie walvissen ons bezoeken. Een fantastische belevenis hoe deze imposante dieren zo gracieus door het water bewegen. Ook wel bangelijk een dier zo groot als je boot langs je te zien zwemmen. Verder is er zeer weinig leven te bespeuren, soms een verdwaald albatros die een kijkje komt nemen of vliegende vissen die opvliegen als we hun naderen. Even na 21:00 UTC plaatsen we onze positie op het internet en halen we nieuwe berichten binnen. Altijd spannend, wie heeft er nu wat gestuurd. Zo gaat die ene dag over in een andere. Tot de volgende post vanop de grote oceaan.

De dagen rijgen zich aan elkaar, toch is er geen verveling. Alle dagen zijn mooi gevuld met navigeren, zeilen, eten maken en opeten, lezen, films bekijken, slapen enz.… In deze tweede week zijn we voorbij de Galapagos eilanden gevaren. Het weer was zeer wisselvallig en nat wat extra aandacht en werk meebracht. De weersbestanden (GRIB) gaven niet wat we kregen, dit samen met een sterke stroming uit het zuiden maakte dat we heel anders moesten navigeren als gepland. Op dag 10 waren we ruim voorbij de Galapagos eilanden maar de sterke stroming verhinderde om echt naar het zuiden te varen. Er waren mooie momenten, Champagne zeilen, maar deze duurde nooit langer dan enkele uren. Nu na twee weken hebben we nog fruit voor een paar dagen, groentjes als witte kool, rodekool, Chinees kool, ajuinen, aardappelen, zijn er ook nog Deze nacht zijn we de evenaar overgestoken, Neptunus heeft zich niet laten zien. Deze man zal ook moeten slapen. Wij waren wel wakker en hebben een klein flesje CAVA gedronken als beloning. Ook vandaag merken we verandering in de stroming, een halve knoop mee. Als nu nog de wind wil krimpen naar het oosten dan zitten we op de snelweg naar de Markiezen. Iedereen bedankt voor het sturen van de leuke berichtjes. Zo voelen we dat we niet alleen zijn op deze mooie planeet. Tot de volgende post vanop de grote oceaan.

Verleden week, net één week geleden zijn we begonnen aan de grootste overtocht die we al gemaakt hebben. De overtocht naar Frans Polynesië. Vanaf Panama is dit 4000NM of ruwweg 7410km. Aan een gemiddelde van 5kts zullen we hierover 33 dagen doen zonder ergens aan land te gaan. De langste tijd ooit! We vertrokken op maandag 01/02/2021 om 16h00 LT (21:00 UTC) vanuit Vista Mar Marina onder luid getoeter van SY MACH3. Het is tot nu een voorspoedige reis geworden met veel goede wind en stroming mee vanuit Panama. Na 3 dagen was deze wind op en zijn we west gaan varen richting Galapagos. Net nu, na één week varen we in de wateren van de Galapagos. We gaan niet stoppen hier maar varen direct door naar Huku Hiva in de Markiezen. Van de Frans Polynesische overheid hebben we toestemming gekregen om hier te landen in Frans Polynesië. Een uitzondering in deze Covid-19 tijden. We hebben dus nog enkele weken te gaan. Voor de trouwe volgers en mensen die comments schrijven, jullie commentaren zullen pas verschijnen als we toegekomen zijn en over internet beschikken. Ja, er gaat niks meer zonder internet, alleen deze post zonder foto’s versturen we via Iridiumtelefoon. “Hasta la próxima” of moet het nu “Jusqu’á la prochain fois”