In de avond op zondag 16 maart 2025 rijden we in Wellington van de ferry af. Op de kaart is de afstand naar ‘Ngati Toa Domain Camping’ niet ver. In het donker lijkt deze
afstand eindeloos. We vinden nog een plaats. In de vroege ochtend horen we de trein. We zien boten voorbij varen naar Mana Marine. Deze omgeving is net een kabouterland.
Ook op de kustweg 59 zijn er wegenwerken. Bij het stoomtrein museum is niet veel te beleven. In Otaki doen we inkopen. Via Foxton en Bulls rijden we door naar Whanganui. Wandelen rond het meer van ‘Westmere Lake’ is populair. We staan hier
alleen om te overnachten. Een Kiwi waarschuwt ons dat hij het hier niet veilig vindt. Dat verontrust ons. Door het natte wegdek horen we elke voorbijkomende auto. Een beetje verder ligt ‘Bason Botanic Garden’. De mobilhome past net onder de bomen. Op deze rustige plaats ontbijten we.
Het is bewolkt met af en toe regen. Op de grindweg verminderen we snelheid. ‘Dawson Fall Visitors Center’ is gelegen aan de voet van Mount Taranaki. De weg stijgt door een groene oase. Er zijn weinig plaatsen waar tegenliggers kunnen passeren.
De hemelsluizen openen zich telkens als we klaar zijn om te gaan wandelen. Hoe dan ook, we trekken onze stoute schoenen aan. We wanen ons in een sprookjesbos. Aan de bomen hangen lange slierten korstmossen. We kunnen de waterval op verschillende
hoogte zien. We krijgen er koude rillingen van.
De wind giert rond de mobilhome. Wij voelen de schokken. De ganse nacht komt de
regen in harde vlagen naar beneden. Wij horen het tokkelen op het dak.
Een goede carwash. Het natte wegdek is spekglad. Voorzichtig dalen we.
In New Plymouth parkeren we de mobilhome bij ‘Kawaroa Park Car’. Het wandelpad scheidt het zwembad en de oceaan. ‘SALT Restaurant + Bar’ is een aangename plaats om te lunchen. Golven komen over het voetpad bij ‘The Wind Wand’.
‘Seaside Holiday Park’ ligt bovenop een klif; we kunnen over de oceaan heen kijken. Vogels pikken de kruimels van de kampeerders op.
Op reclameborden staat ‘Te Rewa Rewa Bridge’ met op de achtergrond een besneeuwde berg te pronken. Het is een artistieke creatie.
Wij kunnen de 4391m hoge Mount Taranaki niet zien, wolken omringen hem.
Om de ‘The Tree Sisters’ en ‘The Elephant Rock’ te bezoeken moet je goed rekening houden met de getijden, lees ik achteraf. Het is opkomend tij. Ze intrigeren me te fel om ze te missen. Aarzelend, op een afstand volgt Fons me. Ik stap door het knie hoge water en probeer mijn evenwicht te behouden op de glibberige ondergrond. Lang durf ik deze fenomenen niet bewonderen, ik wil het risico niet lopen om terug te moeten zwemmen.
Fons parkeert de mobilhome aan Lake Ngaroto. Het is een veenmeer. De wandeling er rond is 6km. Ongeveer in het midden van onze wandeling kleur de zonsondergang de hemel oranje. In het pikdonker zoeken we onze slaapplaats.
Vrijdag 21 februari 2025 passeren we Hamilton en Cambridge met de nodige wegenwerken. Het informatie bord bij Thames vinden we niet.
Op het terrein van ‘Freedom Camping Waiomu’ staat een gigantische boom. Na wat zoeken vinden we het bosrijk wandelpad. Na 5 bruggetjes over kronkelende bergbeken komen we bij een dikke KAURI boom.
Op de camping staan ze al dubbel geparkeerd. Coromandel is een populaire
campingspot voor de stedelingen.
De weg kronkelt langs de kust. We stoppen op verschillende uitzichtpunten. In het stadje bezoeken we een lokaal marktje.
We vervolgen route 25 en lunchen op ‘Kuaotunu Cliff’.
In Whitianga is er geen geschikte campingplaats meer.
Het witte zandstand van ‘Hot Water Beach’ is druk bezocht.
‘Coroglen Freedom Camping’ ligt naast de Waiwawa rivier. Een blonde labrador vindt dat ik met haar moet spelen in plaats van wat yogaoefening te doen. Op het info bord staat dat hier vroeger Kaurigom gewonnen werd. Nu zijn er geen Kauri bomen meer.
De weg stijgt steil de bergen in en duikt daarna terug tot zeeniveau. We stoppen op
verschillende uitzichtpunten.
Bij een kiezelstrand van Kaiaua vinden we een plaats om te overnachten.
Het einde van onze rondtrip is in zicht. We passeren Auckland, de dichtstbevolkte stad van Nieuw-Zeeland. Bij ‘Orewa Beach Holiday Park’ reserveren we een plaats.
De mobilhome staat onder de bomen met zeezicht. Langs de ‘Orewa delta’ is een mooi fiets en wandelpad aangelegd.
Een lange ochtendwandeling langs het mooie rozige zandstrand is deugddoend. We rijden verder noordwaarts langs de ‘Twin Coast Discovery Hwy’. ‘Moirs Hill Walkway’ ziet er desolaat uit. Op ‘Dome Forest Walkway’ trainen we onze fitheid. Uitgedaagd door de vele trappen die leiden naar een uitzichtpunt.
De korte stop op ‘Brynderwyns Scenic Lookout’ geeft een weids zicht op weilanden en ‘Bream Bay’.
‘Ruakaka Beach Freedom Camp’ is een geweldig plaats; in de duinen met groot wit
zandstrand. Aan de surfclub zijn er publieke toiletten en een koude buiten douche.
De toegelaten overnachting plaatsen zijn beperkt. De van’s blijven maar toestromen.
Ze staan kriskras door elkaar. Voor dag een dauw is er veel kabaal. Ruziënde mensen.
Er is controle. Vele druipen af. Door al dat tumult is mijn zin voor een lange
strandwandeling over.
‘Marsden Bay Reserve’ is een rustigere plaats. Vanhier uit wandelen we naar
Marsden Cove Marine. Het is een moderne goed beheerde jachthaven.
Met een omweg langs het centrum van Whangarei komen we terug in Norsand.
SY Vela Dare staat in de box om haar uit het water te trekken. Een griep heeft Willi en Magali geveld tijdens hun veel te korte vakantie.
Fons parkeert de mobilhome achter de Sunshine. Opruimen, poetsen en wassen kan
beginnen. De reistassen worden bovengehaald. De reisstress stijgt. Wat moet, mag en kan er mee.
We zoeken een overnachtingplaats ten zuiden van Auckland. Maandagmorgen 3 maart 2025 brengen we de mobilhome terug naar de verhuurplaats. De overname verloopt vlotter dan verwacht. We worden ruim op tijd aan de luchthaven afgezet. Om 15h15
stijgen we op en 10h40min later zijn we in de decadente luchthaven van Singapore. Overstaptijd van 3uur. De vlucht naar Brussel duurt bijna 14uur. We krijgen weer 2 warme maaltijden geserveerd. Op het treinperron in Leuven is het ijzig koud. Annika met haar kroost komt ons ophalen in Diest. We bezegelen onze thuiskomst met Belgische frietjes.