Author Archives: Ritam

Yasawa eilanden; zingen met hart en ziel

Maandag 1 juli 2024; vertrek 9h30 – aankomst 16h40
Mana eiland – Wayasewa eiland: 24 NM

Het anker ophalen vergt veel moeite. De ankerlier heeft niet voldoende kracht. Ik sta op de boeg om de smalle pas tussen het rif goed te kunnen zien. Een schildpad duik schichtig weg. Goede wind om te zeilen, maar het is van korte duur. We varen verschillende eilanden voorbij. Ook het eiland waar de film “Cast Away” met Tom Hanks is opgenomen.
Het Yasawa archipel ligt ten noordwesten van Lautoka en bestaat uit 30 eilanden. Met laagwater is Wayasewa met een zandbank verbonden met Waya. We ankeren voor deze zandbank kort bij SY Ritme. Aan Jim, dorpshoofd van Namara, overhandigen we een pakketje ‘kava wortels’. Na een gebed en handgeklap geeft hij toestemming om het eiland, de bergen, het dorp, de baai en het rif te bezoeken.
In de liefelijke kleuterklas hangt een belangrijke levensles.
Bij de eerste en de tweede graad zijn we aangenaam verrast door hun enthousiasme en zangtalenten.

 

Woensdag 3 juli 2024; vertrek 13h40– aankomst 15h15
Wayasewa – Waya eiland Octopus resort: 7,3NM

Samen met de crew van SY Ritme bezoeken we het resort. Veel van de werknemer komen uit het naburig dorp. Lee-Ann (Filippijnse) en Jordy (Nederlander) hebben een bananencake gebakken omdat hun zoontje Daan 10 maanden wordt. Deze mooie mix is in Hongkong geboren en beroert ieders hart.

Vrijdag 5 juli 2024; vertrek 11h15 – aankomst 14h
Octupus resort – Naviti eiland; Cucu baai: 12NM

De ankerlier hapert, dat geeft kopzorgen. We komen toe in een prachtige baai, zo heerlijk rustig. We stappen in het bijbootje en varen naar de doorgang tussen de 2 eilanden. Hier zouden manta rays te spotten zijn. Van alle kanten stromen motorboten met toeristen toe. Voor Fons te veel van het goede en hij blijft in het bootje zitten. Een drone volgt de beweging van de manta’s, de horde toeristen volgen de drone. Van ze rustig te opserveren is geen sprake. Ik geniet meer van de vele visjes en de rijkdom aan koraal.
Misschien kunnen we morgenvroeg in alle rust de manta’s waarnemen

 

Zaterdag 6 juli 2024; vertrek 7h – aankomst 10h30
Naviti eiland Cucu baai – Somosomo: 12,6NM

De weervoorspellingen geven dat de wind in de ochtend naar het zuiden gaat draaien. Dan ligt deze baai niet meer beschermt. ‘‘Het zal wel een tijdje duren voordat de golven zich opbouwen’’ zegt Jordy. Door de regen en de wind zijn we om 4uur klaarwakker. De Sunshine steigert, duikt en rukt achter haar anker. Met het eerste daglicht willen we het ankerlichten. Omdat de ankerlier niet wil meewerken duurt dit veel te lang. Over de boeg van de Sunshine, waar Fons bezig is om het anker op te halen, zie ik de golven overspoelen. SY Ritme maakt ook kapriolen, maar haar anker komt vlugger vrij. Opluchting als het anker eindelijk is opgehaald. Nog even tegen de golven opboksen tot we de baai uit zijn. Dan wordt het voorste zeil ontgerold en zeilen we met de wind mee. De baai van Somosomo is diep.

Zondagvoormiddag, de kinderen verwelkomen ons op het strand. We worden begeleid naar de vervangende chief om de kava wortels te overhandigen.
Het dorp heeft meer dan 300 inwoners en heeft 3 kerken. In de vieringen wordt er gezongen. Wij mogen er getuigen van zijn.

Rond het middaguur stappen we via een schaduwrijk wandelpad de heuvel op tot we beneden de gebouwen van Yasawa High School zien liggen.
Maandagmorgen krijgen we een uitgebreid ontbijt aangeboden. De thee van citroenblaadjes is lekker. De vader heeft een rugbypostuur. Hun zoon is kapitein van een rugbyploeg.
Ook hier wordt Daan van arm tot arm overgedragen. De vrouwen verkopen graag souvenirs.

Dinsdag 9 juli 2024; vertrek 10h30– aankomst 15h05
Somsomo Naviti eiland – Nalauwaki Waya eiland: 28,5NM

Na een rollende nacht willen we een betere ankerplek vinden. In het noorden van de Yasawa eilanden zullen we dat niet vinden. Hier is er veel wind voorspeld. We varen zuidwaarts langs de westzijde. Bij de kleiner eilanden zoals Drawaqa, Nauya Balavu, Naukacuvu, en Narara is er te veel deining. De grotere baai bij het Nalauwaki dorp lijkt het beter te zijn.

Woensdag 10 juli 2024; vertrek 9h30 – aankomst 12h
Nalawaki Waya eiland – Wayasewa eiland: 10NM

Helaas geeft de deining ons hier ook een rollende nacht. We waren terug naar het Wayasewa eiland. Ik neem Lee-Ann op sleeptouw om te snorkelen. Aan de koraaltuin is te merken dat er geen toeristen komen.
Donderdag voormiddag heerst er in het schooltje examensfeer. De 3de graadklas is blij met de opblaasbare wereldbol. De 2de graad herkent ons en roept: ‘Sunshine’.

 

Donderdag 11 juli 2024; vertrek 11h10 – aankomst 17h
Wayasewa eiland – Lautoka: 30NM

Waar de wind ons brengt, daar gaan we naar toe.

We zien de industriestad nu langs de waterkant. Vrijdagmorgen wijst Jordy de weg om langs het ondiepe water aan de kant te geraken. Eerst trakteren we ons op een ijsmokkakoffie in TapooCity. We kopen te veel groenten en fruit op de markt. In de gereedschapswinkel blijven de jongens lang hangen. “Fresh” supermarkt is kort waar het bijbootje ligt.

 

Zaterdag 13 juli 2024; vertrek 9h – aankomst 10h30
Lautoka – Saweni baai: 6NM

Het water is hier spiegelglad. Goed om de naaimachine naar boven te halen om nieuwe hoezen te maken voor de luiken. We zijn er de ganse namiddag zoet mee.

‘Tot ziens’ koffie met de papa en mama van Daan op zondagmorgen

 

Maandag 15 juli 2024; vertrek 10h50– aankomst 12h20
Saweni baai – Vuda Marine: 7,5NM

Vuda Marine is de aangewezen plek om de ankerlier te repareren.

MAMANUCA-eilanden groep, paradijselijke resorts

Zondags zijn de wasmachines druk bezet. Maandag is het bewolkt, het duurt langer voor het wasgoed droog is. Tooks komt verschillende keren langs om de nieuwe bimini aan te passen.
We kopen groenten, fruit en kavawortels op de markt in Lautoka. In de gereedschapswinkel vinden we nog veel spullen. Na de supermarkt nemen we een taxi terug naar de marina.
Op vrijdag 21 juni, hier de winterzonnewende, is het de internationale YOGA dag. We beginnen ’s morgens met klankschalen. Begeleid door Milika gaan we naar de universiteit van Lautoka. ’s Middags worden we verwend met lokale lekkere hapjes en fruit.
Zaterdag sluiten we de dag af met dure bubbels van Renato (Braziliaan/Portugees) en Barbara (Duitse/Poolse) van SY ZWEVER.
Voor we de fietsjes opbergen, fiets ik samen met Barbara naar de Saweni baai
Zondag drinken we ‘tot weerziens bubbels’ met Nederlanders Niels en Bibi van
SY NEW NEXUS. Ze hebben een nobel project, zie www.4greenfoundation.com
Bibi is een manusje van alles en ontplooit zich als kapitein. Niels is een techneut en heeft ook talent als komiek.
Maandag is betaaldag van de nieuwe bimini. De tonnen worden met diesel gevuld.

 

Dinsdag 25 juni 2024; vertrek 12h30 – aankomst 16h
Vuda Marina – Malolo Lailai eiland: 16 NM

Het voelt alsof we ons moeten los scheuren van het marina leven. Vooral de vriendelijke mensen en de yoga ga ik missen.
De Mamanuca eilandengroep zijn vulkanisch en liggen ten westen van Nadi. Op het Malolo Lailai eiland zijn er 4 grote resorts. Golfsurfers kunnen zich uitleven op het buitenrif. Musket Cove Marina is bekend bij zeilers. Als we de grote beschutte baai binnenvaren zien we veel boten achter hun anker liggen. Het volume aan catamarans neemt elk jaar toe. Wij pikken een meerboei.
Bij Patrick betalen we het levenslang lidmaatschap en het tarief voor meren aan een boei. Hij wijst ons de douches en de supermarkt. Bij Subsurface, een Padi duikbedrijf, boeken we 2 duiken.
Van het luxueuze Musket Cove Resort stappen we over een landsbaan naar het grote Plantation Resort.
Voor watergewenning snorkelen we op het rifje achter de Sunshine. Het is voor mij spannend om na 1 jaar terug te duiken. De duikgids Salote draagt zorg voor ons. Langzaam ga ik dieper tot de voet van de ‘Plantation Pinakel’ op 20m. Ik volg haar door een smalle opening. Spiraalsgewijs stijgen we rond de koraalrijke pinakel. Salote wijst op de kleine naaktslakken en een gevaarlijke steenvis. Anemoonvisjes stelen de show. Boven de pinakel op 6m diepte zijn we omgeven door allerlei visjes.
Het voelt koud in het natte duikpak om naar de tweede duikstek te varen. We doen een driftduik. De schildpad is voor mij te ver en te snel om goed te kunnen zien. Terwijl de anderen duikers worden opgepikt, duikt Ben met ons verder. Als de oudste van de groep, kunnen we het langst onderwater blijven.
Met het spaarzaam zoetwater maken we de zonnepanelen proper. Nu geven ze terug voldoende energie.

 

Zaterdag 29 juni 2024; vertrek 13h – aankomst 15h30
Musket Cove – Mana eiland: 8 NM

We varen een paar eilanden verder. De pass is smal en maakt bochten. De rode en groene makers zijn niet duidelijk. Tegen de avond trekt de wind aan naar meer dan 25kts. Een serieuze test voor het nieuwe anker. Er is veel ruimte rond de Sunshine en geen vogel te zien. Toch is er een grote hoop vogelstront op de nieuwe bimini terecht gekomen, zelfs eronder. Daar zijn wij niet blij mee!  De Amerikaanse reeks ‘Survivor’ wordt hier opgenomen. We zijn niet welkom om het eiland te bezoeken. Veel snelle motorboten passeren en laten telkens de Sunshine schommelen. We kijken er naar uit om de volgende eilanden te bezoeken.

Fiji, vriendelijk land in Oceanië

De Republiek Fiji bestaat uit meer dan 332 eilanden waarvan er 106 bewoond zijn. Het is gelegen in Melanesië, op het zuidelijk halfrond. Viti Levu is het grootste eiland met Suva als hoofdstad. Vanua Levu is het tweede grootste eiland

De eerste Europese ontdekkingsreiziger was de Nederlander Abel Tasman. Daarna trok de Engelsman James Cook door dit gebied. De echte ontdekking staat op naam van Kapitein William Bligh. Groot-Brittannië stuurden missionarissen, vele Fijianen namen het Christendom aan naast hun traditionele tradities en religies. Na een staatsgreep in 1987 werd Fiji uitgeroepen tot een republiek. De nationale sport is rugby, voor een klein land gespeeld op een hoog niveau.

Vriendelijk “BULA” en “NAKA” roept iedereen. Kort bij de marina stopt de lokale bus met open ramen. Geeft meer lucht in dit tropisch klimaat. Het bergachtig landschap schuift voorbij. Pieken kunnen boven de 1300 meter zijn. De tropische bomen zijn gigantisch. De meeste huisjes zijn van hout met afgebladderde verf. Enkele grote huizen met een hoge muur eromheen. Grote borden maken reclame voor de ressorts. Voor koeien, paarden, geiten en schapen is er geen omheining. Jongens van een grote school dragen witte winkelrokken. We zien verschillende Hindi tempels en een grote moskee korter bij de stad. Jammer van het plastiek afval dat zich verzameld aan de bus stop. Het wegdek wordt vernieuwd. Het is nu meer dan een half uur voor we uitstappen aan de markt van Lautoka.

Lautoka is de tweede grootste havenstad van Fiji. Het is het hart van de suikerrietteelt. Rond de eeuwwisseling bouwden de Britten suikerrietplantages en haalden duizenden contractarbeiders uit hun Indische kolonie. Vandaar een unieke culturele identiteit.

De eerste keer dat we naar Lautoka gaan is een zaterdag. Het is er megadruk. De chaos, sterke geuren en overdonderd lawaai zijn voor ons overweldigend. We vinden een winkelcentrum met heerlijke mokka ijskoffie. De tweede keer vinden we beter onze weg. Fons is zelf in de stemming om T-shirts te kopen. De derde keer vinden meer doe-het-zelf zaken. Op de grote markt kopen we bananen, ongekend fruit, ananassen en gember. Na lang zoeken vinden we kurkuma. Terwijl we een mokka ijskoffie delen vragen we ons af waarom we ons de eerste keer zo gestoord hebben.

Met onze fietsjes volgen we de treinsporen naar links. In het seizoen wordt het suikerriet vanuit alle hoeken met de trein naar Lautoka gereden. We fietsen tot Saweni Beach. Deze inham geeft een beschutte ankerplek.
Op zondag stappen we op de treinsporen naar rechts. We zien gebouwen en een man zittend op een bank. We veronderstellen dat we in Viseisei zijn, het oudste dorp van Fiji. Blijkt dat het een ressort is. Eerst mogen we niet verder, dan begeleiden ons voor 100m. We mogen geen foto’s nemen.

In Viseisei is een kerkdienst bezig. De preek duurt erg lang. Het enige woord dat we kunnen verstaan is heroïne. Bibi, van de Nederlandse zeilboot New Nexus, heeft gelezen dat Fiji meer en meer problemen heeft met drugs.

Het grootzeil is niet goed herstel, we brengen het terug naar Marahall Sails. Het voorste zeil intrekken doen we op een windstille dag.

Het dek is eindelijk rommelvrij om het met veel water poetsen. Liesbeth en Hans van SY DANCEME komen langs en vragen of we zin hebben om mee naar Denarau te gaan. Lang moet ik niet nadenken om de schrobborstel op te bergen. Denarau ligt iets zuidelijker dan Nadi airport. Hier bloeit het toerisme, met veel winkels, restaurants en terrassen aan de waterkant. Het is de toegangspoort tot de buitenste eilanden. Wij schuimen eerst de Nautical shops af om de juiste connectoren te vinden.

DANCEME nieuwe mast project heeft door vergissingen en misverstanden 8 maanden geduurd. Liesbeth en Hans beheersen de levenskunst om er het beste van te maken. Ze vertrekken. Het samen lachen, gaan we vooral missen.

Stilaan krijgt het dek een “Clean & Wax” beurt. De inox van de preekstoel blinkt weer. De elektrische ankerlier weer aan de praat krijgen, daar kijkt Fons niet naar uit. De kleine ruimte in de punt van de boot maakt het extra moeilijk. Fons monteert een ander relais.

Sanne, een Vlaamse, gekend van SY Pirlouit zeilt nu op de tweemater INCA. Ze is ook in 2014 in België vertrokken en is erin geslaagd om Patagonië te ronden.

Bij laag water zien we aan de kademuur voor de Sunshine een zeepaardje. Hoe uitzonderlijk is dit. Voor duikers is het moeilijk een zeepaardje te spotten.

Om 7h ‘s morgens yogalessen te volgen met Milli(ka), dat doet deugd. Vuda point is hiervoor een uitstekende locatie, het is aan 3 kanten omringd met water.

Fons heeft juist alles uit de bakken uitgespreid in de kuip en dan komt Tooks en zijn collega van Marshall Sails om de bimini (zonnescherm over de kuip) op te meten en heeft de kuipruimte hiervoor nodig.  De tweede keer is Fons in de kuip bezig om het motortje van de dinghy te onderhouden.  We hopen dat hij vlug terugkomt voor de afwerking.

De ijzeren diesel tonnen zijn verroest. Een lik verf verandert het roestgroen in donkerblauw

Behalve de muggen en het op en afstappen van de boot weten we het Marina leven te waarderen. De goede douches, grote wasmachines, restaurant met zijn lekkere specials, vriendelijke mensen, contact met andere zeilers.

Bij het begin van het zeilseizoen geeft de Marina aan haar gasten cocktails. De hapjes verdwijnen snel.

De zon is de meeste dagen van de partij met prachtige zonsondergangen.

Toch snackt de Sunshine en haar crew naar een bredere horizon en kristalhelder water.