Category Archives: Tuamotus

Zwarte parels

Donderdag 2 maart ’23; vertrek 6h – aankomst 17h
Aratika – Fakarava: 44NM

Met de noordelijke wind is Fakarava het best bezeilbaar. Om het atol Aratika te verlaten nemen we de gemakkelijke west pas. Het is een aangename zeiltocht. In de brede noord pas van Fakarava zijn de golven woelig. Bij controle van het anker merkt Fons dat het anker naast een rotsblok ligt. Met verandering van windrichting kan de ankerketting hierin verstrengeld geraken.
Het neefje en nichtje van Wallis herkennen ons. We zijn blij deze lieve kinderen terug te zien.
De ‘poisson cru a la chinois’ bij de snackbar Rotorava is heerlijk.
Dankzij Yacht Service Fakarava hebben we proper beddengoed en is de campinggasfles gevuld. Bij het Mobil tankstation kunnen we 40 liter diesel halen maar voor benzine moeten we wachten tot het bevoorradingsschip geweest is. Woensdag komt het bevoorradingsschip “Cobia”, donderdagmorgen zijn er al geen tomaten meer te krijgen.
De weersvoorspellingen geven variabele wind uit alle richtingen. Juist op tijd kunnen een meerboei oppikken. Het slechte weer en de watermaker perikelen houden ons enkele dagen in de boot gekluisterd.
Het gebouwtje boven het water van de Havaiki Pearl Farm kunnen we vanop de Sunshine zien.  Hugo haalt de oesterschelpen van hun houder en legt ze op een houten tafel.
“Pintade margarififera” of black-lip oyster gedijen het best bij koraalriffen en stellen hoge eisen aan waterkwaliteit en de aard van de stroming. Parels kunnen ontstaan als bevoordeeld een zandkorrel de schelp binnendringt, dan omsluit de oester de indringer met parelmoer. Deze parels zijn grillig van vorm en zeldzaam. Na 3 jaar kan een oester ingezet worden voor het kweken van parels. Om de 3 maand worden de oester ontdaan van hun aangroei. De zwarte mantel aan de rand van de oester geeft de kleur van de parel. Een stukje van meest kleurrijke donor mantel wordt door een Japanse techniek getransplanteerd.
Tussen de opening van de schelpen wordt kleinste nucleus (rond kalkbolletje van 6mm) ingebracht. Minuscuul zet de oester parelmoer rond de nucleus. Na 18maanden wordt de parel geoogst en een nucleus van dezelfde grote als de parel ingeplant. Na de 4de keer gaat de kwaliteit van de geoogste parels achteruit.
De witte spier met citroen is een delicatesse. Van de schelpen worden parelmoerknopen gemaakt. Op het einde van het bezoek worden de gekozen oesterschelpen geopend en krijg je de parel mee.

Aratika – uitdagende pas

Woensdag voormiddag zeilen we naar de enig pas van Kauehi. 9NM. Aan de oceaankant ligt een meerboei van de Aqua-Tiki. Dit is een grote catamaran met duikers aan boord. Hagelwitte vogeltjes vliegen kort bij de motu. De zon zakt. Zwermen zwarte vogels scheren over het oceaanoppervlakte.


Donderdag 16 februari ’23; vertrek 5h30 – aankomst 11h30
Kauehi – Aratika: 34,5NM

Een dagtocht is niet zo vermoeiend. We hebben een goed moment om door smalle oostelijke pas (beschreven als moeilijk) binnen te zeilen. De ouders van de juf, die dertig jaar in Frans Polynesië verblijven, hebben deze pas nog niet kunnen nemen.  Grote gele meerboeien liggen op ons te wachten. We zoeken met de dinghy een plaats om aan wal te geraken. Niet zo gemakkelijk in het ondiepe water met koraalbrokken. Fons vindt 2 kokosnoten voor het aperitief.
We willen driftsnorkelen in de pas. Twee uur zitten we in de dinghy te wachten tot het water naar binnen stroomt. In de vistrap naast de pas zien we iets groot hevig spartelen. Gelukkig vinden ze een uitweg. Ik spring in het water en zie dat het 4 adelaarsroggen zijn. Te zien aan hun zwemsteil zijn ze verwond. Met het snorkelen zien we veel kleurrijke vissen, maar ook troep van de vistrappen.
De weersvoorspellingen geven sterke wind uit het NW. We verhuizen naar een meerboei die meer bescherming biedt. Twee dagen houdt het slechte weer de Sunshine in de ban. Ze danst wild op de windgolven. De wind giert in het want. Donder en bliksem ver en kortbij. Hemelwater wordt opgevangen en gebruikt om een wasje te doen.
Bij de woning van Jean-Pierre staan veel zonnepanelen. Hij betaalt elke maand een huur en na 5 jaar is het van hem. Aan auto’s en brommers is hier geen gebrek. Hij zegt ook dat de zeilers de oost pas niet nemen. Samen met zijn vader en 3 jongens werken ze aan de kopra. Het bruine omhulsel wordt met een scherpe pin van de noot verwijdert. Machinaal rasp hij een kokosnoot voor ons. In een kokosnoot die gekiemd is zit het hart van de noot. Een lekkernij. De jongens smullen ervan. Voor we in de dinghy stappen geeft hij ons nog een grote groengele kokosnoot. Hier zit meer dan 1 liter kokoswater in.
De dame van het winkeltje haar dochter heeft in een Brussels hotel 6 maand stage gelopen. Een andere dochter is juist met het vliegtuig vertrokken om bij het Frans leger te gaan dienen. We kunnen er bevroren kippenbouten kopen, maar de eitjes zijn op.
Bij het strand zien we een krab. Bij daglicht zijn ze meestal verscholen in hun holen in de grond.
Aratika is een kleiner atol (20x17km). We nemen een meerboei bij de grote pier. Deze is gelegen in het midden van de langgerekte motu. Het eerste wat we tegenkomen is een groot nieuw graafmachine en een vrachtwagen. Ernaast staan verroeste exemplaren. De ‘Marie’ is een nieuw groot wit gebouw. Het postkantoor ziet er verlaten uit. Van de hoge antenne hebben we enkel 2G verbinding. Het schoolgebouw is groot voor 25 leerlingen. Het is niet echt een centrum. De woningen liggen verspreid en enkele kilometers uit elkaar. De straat ligt aan de oceaankant.
Het is windstil. Dan kunnen de muggen de Sunshine bereiken. Irriterend voor ons.
De watermaker maakt steeds meer lawaai. Dan stop hij plots. Geen goed teken. Fons demonteert hem en constateert dat er zoutwater gekomen in de aandrijving van de hogedrukpomp. Geduldig maakt hij alles proper. Wat hij ook doet het blijft lekken aan de as van de hogedrukpomp.
We zeilen naar de west pas. Daar zijn de 2 meerboeien bezet en keren we terug.
Zondag is er eentje vrij. Een schitterend rif ligt naast de Sunshine. Verleidelijk. We zien allerlei soorten koraal met doop-fond-schelpen en koraalvlinders. Een groep papegaaivissen, met de kleuren van de regenboog, zwemmen met ons mee. Als ik terug voor me kijk en zie ik een haaitje recht naar me toekomen, ik schrik maar het haaitje nog meer. Fons duikt een grote oesterschelp op.
Er zit geen parel in.

Kauehi – gasfles vullen

Donderdag 9 februari ’23; vertrek 17h – vrijdag 10 februari ’23; aankomst 8h
Tahanea – Kauehi: 73NM

We willen de gelegenheid niet laten voorbij gaan om nog een keer in de pas te snorkelen. Donkere wolken en regen zijn een spelbreker. Pijnlijk striemende regen spoelt onze snorkelkleren.
Vela Dare vaart eerst door de pas en de Sunshine volgt. We hebben een goed vaart. De golven zijn rustiger als we in de bescherming van het atol Raraka varen. We zijn te snel. Het bijliggen brengt geen rust. Met het eerste daglicht varen we de pas van het atol Kauehi binnen. Het atol is 23km lang en 17km breed. Het dorp Tearavero ligt 8NM noordelijker. Er zijn verschillende meerboeien vrij. Welkomstregenboog.
Een smalle oude pier leidt naar de kerk. In het dorp wonen minder dan 300 mensen. De elektriciteit wordt voorzien door een brommende generator. Grote zwarte regenwatertonnen staan naast de meest woningen. De juf van het schooltje woont op een zeilboot.
Er worden geen parels meer gekweekt. De drijvers om parels te kweken hangen aan de bomen. Op het strand vind ik enkele parelmoerschelpen.  Er is één supermarkt open. Via koppelstukken decanteren we gas van een lokale gasfles in onze plastieken gasfles. Dit neemt verschillende uren in beslag.
Gelukkig voor ons heeft een man uit Ua Huka groene vingers. We kopen er 2 grote meloenen, 4 kleine papaja’s, salade en paksoi. Van de gedeelde grote komkommer, die er niet uitziet als komkommer, maak ik soep.
Het internet ligt al weken plat. Alleen bij de snackbar is er wifi. Druppelsgewijs kunnen we enkele e-mails lezen.  Met Valentijn is dat zelf niet mogelijk. Wel krijgen Magali en ik een boeketje gebonden bloemen.

Sunset met sy sunshine

Dank je Magali voor de foto’s