Niets moet en dat is goed, ook al staat de koffie, chocolade en alcohol op rantsoen.
In de grote baai Punta Vivero liggen we lange tijd alleen. Er is geen verleiding om met andere zeilers te socialiseren. Sandra en Andreas van SY Pico (tegengekomen in Curaçao en Bonaire) met andere Duitse zeilers hebben ook deze rustige baai gevonden.
Veel wind uit het noorden. Opkruisen in 3 racks om Isla Contadora te bereiken. Een grote Pacific Sierra, familie van de Spaanse makreel, bengelt aan de vislijn.
Goede vrijdag, goed voor een grote bestelling. Henri levert oploskoffie i.p.v. espressokoffie. Voor ons alleen zacht gekookte eitjes met Pasen. Heerlijk, even dutten in de hangmat met de geur van verse ananas.
Jarne, de Leuvense solozeiler op SY Paliter, deelt wel en wee met Holly, een Amerikaanse solozeilster op SY Gecko.
Regelmatig verhindert de sterke stroming en vele kwalen om mijn rondjes rond de Sunshine te zwemmen. De zuidenwind en de deining laten de Sunshine enerverend rollen. Tijd om te zeilen naar het rustig eilandje Espiritu Santo, gelegen ten oosten van het grote Isla del Rey. Een grote tonijn is onze vangst. Krekels geven een concert. Vliegende insecten overdonderen ons. Op het mooie zandstrand knip ik Fons zijn haren. Een klein pad leidt naar een idyllisch strand aan de andere kant.
De volgende dag krijgen we gezelschap van Franse zeilers. Terwijl de grote handwas droogt verkennen we de rotsformaties bij Punta Matadero.
Juist voor zonsondergang herankeren we ten zuiden van het eiland. De zon komt juist tussen de twee eilanden op.
We zeilen terug naar Punta Vivero en poetsen verder het onderwaterschip. Ongelofelijk hoe de schroef terug is aangegroeid.
Van de kosmos krijg ik een mooie zonsondergang en zonsopgang cadeau.
Mijn verjaardag vieren we met pannenkoeken, goed internet en Cava. Ik ben blij met vele verjaardagswensen.
Yuca moet 20 minuten koken in de drukkookpot. Hiervan kunnen we lekkere yucafrietjes baken. Met de naaimachine doe ik wat herstelwerk en maak ik een nieuw hoes voor een luik.
Dikwijls zien we in de verte bliksemschichten en dreigende onweerwolken. Van de 5 langoesten delen we een beetje met de Zouterikjes.
Dolfijnen! In de baai.
Op 1 mei varen we met de dingy 2NM naar drie eilandjes. Eén boom prijkt op het kleinste en middelste eiland. Op de andere rusten Pelikanen in grotere bomen. Met eb komt er een zandstrandje vrij. Het water is helder. Op de rotsblokken zijn kleurrijke keizersvissen en sergeantvisjes te bewonderen, bij de zandbodem grote roggen en kogelvisjes.
Hoog tijd om verse voorraad in te slaan. In de zeiltocht terug naar Contadora vangen we 3 Pacific Sierra’s. Ter hoogte van het eiland Mogo Mogo zien we een grote spuiter en een walvisstaart.
Elke keer hebben de bomen meer bladeren. Groen: de kleur van hoop. De rotspartijen op Punta Verde zijn muntgroen. Massa’s pelikanen vliegen in V formatie hoog in de lucht. De rijen pelikanen die over het wateroppervlak scheren wijken uit voor de Sunshine. Bij het ontbijt zien we dolfijnen passeren. Het nieuwe relais is gevonden en geïnstalleerd, nu zal de ankerwinch niet meer haperen. Dinsdagmorgen landen wel 7 vliegtuigjes. Toch niet een teken dat de lock down is opgeheven.
Op Playa Large halen we onze bestelling op. De goedkopere gemalen koffie gemaakt in ons espressopotje smaakt heerlijk.
Slakkengang zeilend op een beetje wind en stroming. Als stroming keert starten we de motor en varen niet verder dan Punta Viveros. Drinkwater maken gaat steeds moeilijker en moeilijker. Het debiet van onze kleine watermaker wordt bedroevend laag. Een extra pompje brengt het debiet terug op peil. Voor het weekend varen de Nederlandstalige boten 15NM zuidelijker naar Espiritu Santo. Een grote Spaanse makreel is onze vangst, die we graag willen delen. Het extra hoogtij door de super volle maan laat het hele strand overspoelen. Aan de smalle doorgang van het idyllisch strand lukt het voor de vuurmakers om de vis te baken.
Ondertussen spelen groot en klein in het water op een drijvende boomstam. Op de ankerplaats blijven zeilboten toestromen. ’s Morgens, bij laag tij, voetballen veel cruisers op het strand. Wij klauteren rond een gedeelte van het eiland.
Linde en Berber brengen me een cadeau. Een kleurrijk tasje met gemberkoekjes en een zeester/venusschelp armbandje, allemaal zelf gemaakt. Dank je wel voor de super attentie. Zouterik en Insentive varen terug naar Isla Contadora. Sea Ya en Sunshine blijven liggen en krijgen die nacht een heus onweer.
We willen de zuidelijke eilanden verkennen. Tussen Isla Cañas en het grote Isla del Rey is er een beschermd ankerplaats zowel voor de zuidelijke deining als de noordelijke wind.
Bomen met witte bloemen verwelkomen ons. Het is er aarddonker en oerstil. De prikken van vliegjes kleiner dan een speldenknop verjagen ons. We varen voorbij Cañas Village. Helaas kunnen we geen internet signaal ontvangen. Op de zuidkant van Isla Cañas zijn er mooie stranden met massa heremietkreeften en palmbomen met kokosnoten.
In baai voor Punta Gorda van Isla del Rey zien we dolfijnen. Er is een visnet gespannen en daarom ankeren in de grote baai na Punta Gorda. Op de rotsblokken breken de golven en ik durf er niet te snorkelen. Isla San Telmo is een natuur reservaat, er zou een oude submarine gestrand zijn. Bij onze landing neemt een grote golf me mee en kwakt me tegen de grond.
Donkere onweerswolken brengen veel regen. Met tegenwind varen een stuk zuidelijker tot Rio Cacique ankerplaats. Het is een mooie baai met schakeringen van jong groen. Bij de avondval worden we overvallen door ontzettend veel zwarte vliegend insecten die snel hun vleugels verliezen.
We twijfelen, de weerberichten om de zuidpunt van Isla del Rey te ronden zijn niet belovend. We zijn amper langs de oostkant teruggekeerd en zien donkere wolken naar ons toekomen. De sterke tegenwind maakt de boot moeilijk bestuurbaar, zeker voor de nauwe doorgang tussen de ondieptes. Ik vlucht naar binnen en Fons doet zijn T-shirt uit. Hij krijgt een koude douche. We keren en drijven tot de wolkbreuk voorbij is. We overnachten terug aan de zuidkant van Isla Cañas. We varen noordelijk. In het zicht van San Miguel stromen de WhatsApp berichten binnen. Op het zelfde moment zijn we aan het vechten met een grote vis aan de lijn. Bijna één uur duur de strijd. 8kg Jackvis is het resultaat. De 5 cruisers zijn blij met een portie vis.
Mijn bezorgdheid groeit evenredig met de berg vuil wasgoed. Er is niet voldoende zoetwater om een handwas te doen. Bij Vista Mar Marina, 45NM ZW van Panamacity is het betaalbaar en hebben ze een wasmachine. Nu nog Fons overtuigen.
Category Archives: Seizoen 2020
Grenzen gesloten
Fons is trots op de grote tros bananen. ‘Pescado?’ vraagt de man. Hij brengt 3 visjes. ‘Yam?’ ‘Plantano?’ vraagt ’n andere. Dit alles voor 9$. De Morea’s geven ons een groot stuk ingevroren tonijn. Voldoende voor verschillende dagen.
Donderdag 19 maart 2020; vertrek 12h – aankomst 18h30
Isla Pedro Gonzales – Isla Condadora: 14NM
Alles is klaar om naar de grens van Costa Rica te varen. Nog even kijk naar het laatste nieuws. Costa Rica heeft zijn grenzen gesloten voor bezoekers wegens het Corona-19 virus. Het heeft dan weinig zin om deze 300NM af te leggen. Fons wil graag in orde zijn met ons visum en tekent koers uit richting Panamacity. Het eerste traject is noord, vanwaar de wind komt, soms tot 24kts en de stroom zit ook niet mee. Bij het eiland Contadora liggen nu meer boten geankerd. We laten het anker vallen voor een strand aan de westkant.
Vrijdag 20 maart 2020; vertrek 8h30 – aankomst 16h
Isla Condadora – La Playita Panama: 34,5NM
Na het radionetje halen we het anker op. Motorzeilend varen we langs verschillende eilanden, een klein eiland met wel 5 grote huizen op. Pelikanen vliegen kortbij en eentje komt op het bijbootje zitten
Met wisselende wind zeilen we tussen de grote geankerd boten.
Zaterdagmorgen stappen we naar de immigratie bij Flamingo. In ons hoofd spelen zich vele scenario’s af, maar niet dat het kantoor is gesloten. Wat nu? We controleren ons paspoorten, hier staat niet op wanneer we het land moeten verlaten. Zoeken op het internet en vinden dat Europese landen 180 dagen in Panama mogen verblijven. Feitelijk zijn we voor niets tot hier gekomen. Terug bij de Marina worden we niet zo vriendelijk verzocht niet meer aan land te komen. De wasmachine van de marine durf ik niet meer te gebruiken. Met het opgevangen regenwater en het water dat Fons gaat halen aan het dok doen we een grote handwas. Een verlaten motorboot is ingepalmd. Wie waakt over wie?
De ankerplaats loopt leeg.
Maandag 23 maart 2020; vertrek 13h30 – aankomst 21h
La Playita – Isla Condadora: 39NM
Een fijne zeiltocht. Met de 18kts wind mee halen we een snelheid van 7kts. Heel spannend om te ankeren in het donker tussen zoveel andere boten.
We bestellen bevoorrading bij Henri, hij levert op het strand. Collectie van afval kost 10$ per boot. Het water voelt koud aan. Voor ik erin stap denk ik; je bent blij als je het gedaan hebt. Tegen de stroom in zwem ik naar het voorst punt van de boot en laat me dan meedrijven naar de achterkant. Fons merkt dat er aangroei is op het onderwaterschip. We checken (teveel) het wereldnieuws. Een zee van tijd om te mediteren, muziek luisteren, puzzelen, lezen of haken. Luieren zonder schuldgevoel. Eten maken en afwassen, de dag is zo om. Het is al banaan wat de klok slaat, ze zijn allemaal in een keer rijp. Gewoon banaan, met muesli, bananenpannenkoeken, gedroogde bananen, bananentosti, bananencake (ik ben er trots op).
We hoppen van eiland naar eiland en zoeken andere horizonten op.
Vrijdag 27 maart 2020; vertrek 12h – aankomst 15h
Isla Contadora – Isla Ampon: 9NM
Isla Ampon is een klein eiland met veel mangroven. Tussen de eilanden is er veel stroming. Windgolfjes en vele kleine kwallen, niet uitnodigend om te gaan zwemmen. Vogels vliegen rond een school visjes die uit water springen.
Zondag 29 maart 2020; vertrek 9h30– aankomst 11h
Isla Ampon – Isla La Mina: 5NM
Als we het anker droppen is het water heel rustig en het anker houdt goed. Een paar uur later verandert het in een kolkende massa. Dat bedoelde ‘Erik Bauhaus’ in ‘The Panama Cruising Guide’ met: ‘marginal holding’. Geen rustige nacht
Maandag 30 maart 2020; vertrek 9h – aankomst 11h
Isla La Mina – Punta Viveros: 5NM
Op Isla Viveros staan grote huizen. Een vliegveld en golfterrein zijn in aanbouw. Achter de pier is er een grote baai. We herankeren omdat te kort bij de boot rotsblokken boven water komen. Met de bijboot varen we naar het strand, mooi is het niet. We volgen met de bijboot de grillige inhammen van het eiland.
Het is niet altijd even zonnig.
Las Perlas
Stil voelt de stille oceaan niet aan. In de Playita baai rollen we veel achter ons anker, teveel. Dat samen met alcohol is geen goede combinatie.
Fons brengt Neusa en Wagner van boord en ik blijf verweesd achter. Troost me met de vele mooie momenten die we samen beleefd hebben. Het is bijzonder hoe de zee verbindt. Komende van verschillende werelddelen en toch elkaar goed aanvoelen, elkaar aanvullen, elkaar verstreken, elkaar onvoorwaardelijk helpen. Hoe we samen kunnen genieten, plagen en lachen. Hoe we ons thuis voelen bij elkaar. Daar ben ik heel dankbaar om.
In Midden Amerika liggen de Atlantische Oceaan en de Pacific niet zo ver van elkaar. Toch zijn er enkele opmerkelijk verschillen. Het getij is 5 meter, het water is zeker 5°C kouder, rond de 25°C (invloed Humboldtstroom?), de nachten zijn koeler (<25°C) en geen regen.
Plomp duiken pelikanen in het water om visjes met de elastische onderkaak op te lepelen. Meeuwen vliegen er rond om een visje meepikken.
Fons maakt zijn tekort aan lekkere vanille ijscrème goed. Een doolhof is de overeenkomst tussen Albrook Mall en de Kuna Yala dorpen. Dezelfde vragen: “Zijn we hier geweest of niet?” “Is het nu naar links of rechts?” “Waar was dat nu alweer?”………. Na 15h loopt het verkeer in Panamacity strop. Onze Uber vordert stapvoets. De voorraadbakken worden met mondjesmaat gevuld.
Met de Zouterikjes spreken we af om de ‘Casco Viejo’ de historische binnenstad te verkennen. Een groot deel is opgeknapt. We lunchen in Marzola Parilla Argentina met een gaaf interieur. “Was dat vroegen jullie telefoon?” vraag Berber.
Er ligt een ringweg over het water. In de nieuwe stad prijken gigantische torenhoge gebouwen. De bootwinkel ‘Centro Marina’ ligt in het armtierig stadgedeelte waar het niet veilig is. Het is een rommelige winkel met veel en onvriendelijk personeel. Voor een rol stikzijde vragen ze 230$.
Michiel noemt Fons de ‘motorfluisteraar’. Fons assisteert voor het regelen van de kleppen bij verschillende boten.
Het Corona virus begint ophef te maken!
Woensdag 11 maart 2020; vertrek 10h – aankomst 18h30
La Playita Panama – Isla Contadora Las Perlas : 36NM
De archipel ‘Las Perlas’ zijn van vulkanische oorsprong en bevatten ongeveer 230 eilanden, vele onbewoond en kleine onbenoemd. Ze liggen 50 tot 70 NM uit de kust in de Golf van Panama.
De goede wind om te zeilen blijft niet. Dolfijnen zwemmen vinnig rond de Sunshine en in de verte springen ze hoog uit het water en maken een salto. Vele formatie pelikanen scheren net over het wateroppervlakte. ‘Isla Pacheca’ is het eerste eiland dat we tegenkomen. Fregat vogels cirkelen er hoog in de lucht met een minimum aan vleugelslagen. Bij een dergelijk stank van vogelpoep willen we niet ankeren. Bij zonsondergang ankeren we bij Isla Contadora, met zijn hotels en vakantiehuizen.
Bij laag water zijn de zandstranden groot. Een paar uur voor hoog water wagen we het om met de bijboot naar de kant te varen. Het laatste stuk is het surfen op de golfen, maar we komen er zonder natte broek van af. Veel bomen hebben geen bladeren meer, enkele staan in een paarse gloed.
Het vliegveldje ligt over de hele breedte van het eiland. Op ‘Playa Large’ ligt een grote ferry gestrand. Mysterieuze grote hotelgebouwen zijn vervallen.
We zijn juist op tijd terug bij de bijboot om hem te redden. Hij beukt bijna tegen de rotsen aan. Er is veel branding. Het is springtij, het water komt extra hoog. We wachten uren, zuinig drinken van een duur wit wijntje en een Balboa biertje. Ik probeer een ritme in het golfpatroon te vinden. Het is al goed donker en we hebben 2 natte pogingen nodig om door de branding te geraken. De fluorescerende algen verlichten de peddels waar ze in het water komen. We varen in een strook van sterretjes.
Vrijdag 13 maart 2020; vertrek 9h – aankomst 13h
Isla Contadore – Isla Chapera and Mogo Mogo: 4NM
Tussen de eilanden is er geen GSM signaal. We blijven in het ongewisse hoe het zit met het sluiten van de grenzen. Zaterdag komen snelle motorboten een toertje maken. Landen op het strand gaat gemakkelijk. Een oude boom lijkt te vervellen.
Zilvergrijze verweerde boomstammen en de tekeningen van heremietkreeften sieren het strand. De stenen en rotsen die vrij komen met laag water hebben verschillend kleuren en prachtige patronen.
Fons klimt op de grote rotspartijen en stap tot op het einde en ontvangt zo het bericht dat SY Zouterik heeft kunnen uitklaren.
Zondag 15 maart 2020; vertrek 9h – aankomst 12h40
Isla Chapera and Mogo Mogo – Isla Casaya: 10,30NM
We zeilen rond ‘Isla Bayoneta’ en ankeren in de bescherming van de twee eilanden. Tegen zonsondergang bereiken Zouterik en Morea ook de ankerplek. Het lange zandstrand is voor hun ideaal om droog te vallen en het onderwaterschip van aangroei te ontdoen. De zon gaat in een oranje gloed onder.
De sterrenhemel ontvouwt zich in al zijn glorie.
Dinsdag 17 maart 2020; vertrek 12h30 – aankomst 15h30
Isla Casaya – Isla Pedro Gonzales: 6,4NM
Nadat Fons PC fluisteraar geweest is op SY Zouterik halen we het anker op. Met lichte noordelijk wind en stroom mee zijn we vlug op onze bestemming. In het liefelijk authentiek vissersdorpje kopen we een oplaadkaartje voor de telefoon.
We vernemen meer van de verontrustende toestanden op het thuisfront.
Voor 26/03 gaan we uitklaren in Pedregal en varen dan naar Costa Rica. Onze plannen om in mei naar huis te vliegen bergen we even op.