Het grote voorste zeil samen opplooien, zeker op de boot met beperkte plaats, is een relatietest. Met de tweede poging is Fons tevreden.
Niet ver van de trailer waar de Sunshine opstaat, zwemmen 3 verpleegsterhaaien. Naast Pallieter, ook een Belgische boot, krijgt de Sunshine haar steunen. Met de snelle motorboot van Apataki Carenage zijn we na 2 uur op het vliegveldje van Arutua. In de wolken zijn er regenboogjes, de vorm van een atol is zichtbaar.
Na iets meer dan een uur vliegen landen we in Papeete. We kunnen geen bier of wijn kopen in de Carrefour. Goede vrijdag is hier een feestdag en mag er geen alcohol verkocht worden. Vanuit ons raam van Tahiti Airport Motel zien we de volle maan boven de berg.
Om 4uur ’s morgens staan we terug op Fa’a luchthaven. Om 7uur vertrek de vlieger van ‘French bee’. De tussenstop in San Francisco is geen pretje. De ellenlange rij voor de paspoortcontrole en hectische handbagage en persoon scanning neemt meer dat 2uur in beslag. Dan is het spurten, langs de koffie en eettentjes, om in hetzelfde vliegtuig te stappen. Alleen de laatste 6 uurtjes van het 22uur vliegen is de zon op. Met bovengrondse metro van Orly luchthaven zijn we snel in Antonie, hier stappen we over in een overvolle metro naar Paris Nord. Met de Thalys zijn we na 1h20 in Brussel Zuid. Oei, onze verwachte trein naar Diest is er niet. We sporen naar Leuven, na lang wachten hebben we een aansluiting naar Schulen. Het is Pasen iets voor middernacht. Het is aangenaam thuiskomen en wat in de koelkast te vinden om te snoepen.
Het is leuk om na 7 jaar mijn verjaardag te vieren met familie en vrienden. Ik geniet dubbel van de aandacht, ook al zijn we nog niet gewoon aan het west Europees tijdsritme.
De lente is een heerlijk seizoen. Asperges zijn heerlijke groenten. Hiermee word ik verwend. Bij veel gelegenheden, zoals wandelen naar ’t Vloot of naar Het Olmenhof, staan ze op het menu. Wandelingen of fietstochtjes met fijn gezelschap in het brons groeneikenhout van de Zelemse bossen maakt het helemaal af. De wandeling door het rietveld in ’t Vinne is rustig.
Samen met Dennis van SY Mach3 bezoeken we Antwerpen.
Bij de schoolfeesten, de dansvoorstellingen, babysitten en het lentefeest merken we de snelle groei en ontwikkeling van onze kleinkinderen. Ieder groeit uit tot een prachtige persoonlijkheid. De sportieve en creatieve talenten blinken uit. Samen shoppen, zwemmen, wandelen, fietsen of naar de speeltuin gaan is hart verwarmend.
Ook nu is het nodig om veel materiaal voor de boot te bestellen. Ikea hebben we veel bezocht en we zijn begonnen om bergingskasten in de garage te plaatsen. Vele uren besteed Fons om de tuin in Scherpenheuvel weer op orde te krijgen.
Controle bij dokters en tandarts volgen elkaar op.
Te snel is de tijd voorbijgevlogen.
Yorrit (17 jaar), het oudste kleinkind en zeilfanaat, beslist om toch mee op vakantie te komen en zijn operatie aan zijn kruisbanden uitstellen tot eind augustus. Zo staan we op woensdag 6 juli 2022 voor 10uur, gepakt en gezakt klaar aan het stationnetje van Schulen.
Na een koffietje en een boterham in Brussel Zuid stappen we op de Thalys. De 3 metrotickets naar Orly Val kost 36euro. Ruim 3uur hebben nodig om de hectische zelf incheck door te komen. Om 18h30 vertrekt het vliegtuig. Yorrit ziet in de verte de Eiffeltoren.
De tussenstop in San Francisco is nog drukker, we durven zelf geen flesje water kopen. Net voor ons is een Boeing 747 van Air France geland. Tijdens het aanschuiven maakt Yorrit een foto van de zonsopgang.
We nemen een taxi naar Sarah Nui hotel, het is gelegen kort bij de ferryhaven. Yorrit wil zo vlug mogelijk kort bij de waterkant zijn. Bij de marine moet hij erin duiken, zijn iPhone is erin gevallen. Na een douche valt Yorrit in een diepe slaap. We krijgen hem niet wakker om naar de zonsondergang te gaan kijken.
We zijn bij de eerste om in te checken voor de vlucht naar Arutua. In het boekje van Air Tahiti laten ze de uitgestrektheid van Frans Polynesië zien in vergelijking met Europa.
Yorrit vindt het zicht op de eilanden, atollen en de heldere kleur van het water ongelooflijk mooi. Languit liggend op de kist van de motorboot geniet hij van de boottrip naar Apataki.
De verpleegsterhaaien liggen aan de kade. Zoveel als mogelijk gaat Yorrit zwemmen of snorkelen.
Verschrikkelijk zijn de muggen. Ondanks klamboe, muggennetten, slangenwierook en muggenolie, kunnen ze nog onze rust verstoren.
Zaterdagmorgen begin Fons met de reparatie van het roer en schuren Yorrit en ik het onderwaterschip van de Sunshine.
Gefascineerd kijken Yorrit en ik naar de golven die breken op het buitenrif. Yorrit waagt het met zijn enkels in het water, tot er een grote golf komt en hem helemaal overspoeld. Hij moet zich krap zetten om recht te blijven.
Met het verven van de antifouling jaagt Yorrit de muggen weg met de verfrol, met het gevolg dat hij eruit ziet als een grote smurf. Dinsdagmorgen wordt de Sunshine in de trailer gezet en in de namiddag met hoogwater voorzichtig in het water gereden. Yorrit staat te popelen om met het klein bootje te varen.
Het eerste werk is het RO membraan vervangen zodat we zoet water kunnen maken. De voorfilter voor de diesel vervangen vergt meer tijd dan verwacht. De koelkast weigert dienst. Bijna noodzakelijk item bij temperaturen rond 30°C. Yorrit vindt het niet erg dat hij veel pannenkoeken moet eten.
De meteo voorspelt 3 dagen met wind boven de 20kts uit het ZO. Vooral ’s nachts krijgen we veel wind en regenvlagen over. Met volle maan is er extra hoog water en veel stroming. Zodra de 2 top leuvers aan het grootzeil zijn vervangen en de genua erin getrokken is, kunnen we verder zeilen.
Category Archives: Tuamotus
Anse Amyot
Maandag 21 maart 2022; vertrek 10h30 – aankomst 18h10
Apataki – Toau: 33NM
We persen de laatste minuut uit onze voor één week betaald internet. Alleen op genua zeilen we naar het dorpje en ontwijken een koraalrif. Op de ankerplaats bij het dorp Niutahi zijn de windgolven onaangenaam en een het rif te kortbij. We durven er niet blijven om inkopen te doen.
‘Zullen we door de pas varen, misschien kunnen we aan hogerwal ankeren.’ stelt Fons voor.
‘Maar hoe loop deze doorgang?’ vragen we ons af.
Voorzichtig varen we verder tot het ons duidelijk wordt. Buiten het atol vinden we geen geschikte ankerplaats.
‘Dan maar de dinghy optrekken en hopen dat we voor zonsondergang aankomen’ besluit Fons.
Het eerste stuk kunnen we nog behoorlijk zeilen, dan wordt het te scherp aan de wind en staat de motor bij. De zon begin al te zakken als we palmbomen en 4 masten aan de horizon zien.
‘Zou er nog een mooring voor ons vrij zijn?’ vragen we ons af.
Juist als de zon in de oceaan zakt pikken we een meerboei op. Anse Amyot is een valse pas op de NW zijde van het Atol Toau. Er is geen doorgang naar het atol en geeft bescherming tegen de wind en deining. Vrolijk zwemmen een groep dolfijntjes rond, er zijn ook haaienvinnen te bespeuren.
Gaston en Valentine ontfermen zich over de cruisers. Valentine is een hartelijke, goedlachse en godsvruchtige vrouw. Gaston is de visser, copraboer en speelt petanque als de beste. Bij hen kopen we een uru (broodvrucht) eitjes en vis. Hopelijk weten zij welke vis niet besmet is met ciguatera. Het is een toxine van algen die in tropische zeeën op koraalriffen leven. Het wordt niet afgebroken en de concentratie van het gif is groter bij een dier dat hoger in de voedselketen staat.
‘It’s a terrible disease’ waarschuwen Ann en Bob van SY Baloo.
Het is hier een snorkelparadijs. Gaston wijst ons hoe we met de dinghy over het rif in het atol kunnen varen. Het eerste wat ik zie als ik mijn hoofd onder water steek zijn haaitjes, een reuzen grote tandbaars zwemt voorbij. De koraal bommies zijn mooi begroeid. Bij de minste beweging schuilen verschillende kleine visjes in het koraal. We drijven te verweg, we varen langzaam terug en mijden de koraalhoofden. Naast de Sunshine is een koraaltuin. De koraalvlinders zijn overwegend geel met grote variatie in patronen en vormen. De engel- of keizersvissen hebben schitterende kleuren. Papegaaivissen schrapen op het koraal en hebben al de regenboogkleuren. Van de lipvissen is de napoleonvis de imposantste, hij draait zich op zijn zijde om naar ons te kijken. De trekkervissen hebben een grote vinstraal, af en toe zien we een picassovis. Doktersvissen lijken te glimlachen, van de eenhoornvissen zijn er weinig. Maar één koffervisje gezien en een zwemmende morene. Fons ziet een gevlekte adelaarsrog. Zuigvissen kleven tegen de romp van de Sunshine, eronder cirkelen 2 zwartpunthaaien zo groot als ik. Met een driftsnorkel in de pas zien we in het diepe blauw veel haaien. Wat een wonderlijke onderwaterwereld.
Vrijdagmorgen is het windstil. Fons klimt in de mast om de nieuwe windex te plaatsen. Niet lang erna draait de wind naar het westen en komt er regen. De Sunshine draait 180° en schommelt op de windgolven. Weg is het paradijselijk snorkelen.
Zondag 3april 2022; vertrek 7h30 –aankomst 16h15
Toau – Apataki: 40NM
De NO wind duwt de Sunshine alleen op genua voort. De lange deining van amper een halve meter maakt het een aangename zeiltocht. Op het rif van Apataki zien we brekers. De pas is rustig en we weten nu hoe hij eruitziet. In het atol trekken we het grootzeil op. Opkruisend in 4 raks, bereiken we de Carenage. Aan de ankerketting hangt Fons fenders, dat beschermt het koraal.
Ik ben blij dat we een pompoen, eitjes en kippenbouten kunnen kopen. Onze voorraadbak is goed geslonken. Mami heeft verpleegsterhaaien als huisdieren.
Is het: ‘Mercury for ever and never again’? Heel het buitenboordmotortje ligt weer uit elkaar. Het kost een beetje bloed, veel zweet en harde vloeken. Het is ‘roeien met de riemen die je hebt’ om aan wal te geraken. Nog een keertje extra’s omdat het wasgoed nog niet gewassen is. Na dagen zwoegen krijgt Fons, met takel en winch kracht, het vastzitten asje eruit. Voorlopig is het opgelost.
ESTA, digitale dPLF, covid verklaringen en vaccinatiekaart zijn verplichte paparassen om te mogen vliegen naar Parijs.
Dinsdag of donderdag wordt de Sunshine op het droge gezet. Met de zeilen in de Sunshine zal het krap worden om de valiezen te pakken.
TUAMOTUS archipel
Het gebied van de TUAMOTUS is ongeveer 1800 bij 900 kilometer groot en bevat een 80-tal vulkanische atollen. Een atol is een ringvormig barrièrerif, het grootste atol Rangiroa heeft een omtrek van 200km. Op de koraalring zijn er Motu’s (kleine eilandjes) gevormd uit geërodeerd koraal en koraalzand, meestal begroeid met kokospalmen. In de koraalring zijn er al dan niet openingen. Door deze openingen, passen genoemd, varen boten in en uit het atol. Onder invloed van het getij stroomt het water door deze passen naar binnen of buiten. Deze stromingen kunnen sterk zijn en het is best om bij slack water de pas te passeren. De verschillende berekeningen om op slack water toe te komen zijn niet eenduidig.
Zondag 6 maart 2022; vertrek 18 h – vrijdag 11 maart 2022; aankomt 13 h
Ua Pou – Takaroa – Apataki: 570NM
We vermoeden dat het beter is om zondagnamiddag te vertrekken. Het hekanker dat zich diep in het zand heeft ingegraven is er niet op één, twee, drie uit. De zon is al achter de bergen verdwenen als we het voorste anker ophalen. Het groot zeil optrekken in de bescherming van de pier is moeilijk omdat de wind uit alle richtingen komt. In het donker ronden we de noordpunt van Ua Pou. De eerste twee dagen hebben we zoals voorspeld rond de 13kts wind uit het ONO. Met een koers ZW halen we een snelheid van meer dan 6kts. Aan de horizon zijn er vele wolkenformaties en ’s nachts de Melkweg, het Zuiderkruis en vallende sterren. Op het dek belandt een inktvisje dat zijn inkt loslaat. Woensdagnacht haalt een onweer ons in. De bliksem ontlaat zich in de donkere wolken. Een spektakel waar we ons toch niet zo gerust in voelen. Een windstille periode volgt. Dan overvalt ons uit het niets sterke wind en regen. Al bijliggend steken we het tweede reef. ‘s Nachts passeren we het atol Takaroa. Er is 2G internet signaal en ontvangen Whatsapp berichtjes. We besluiten om door te zeilen naar Apataki. Donderdag is een excellente zeildag. Zachte bries, golven lager dan een halve meter, blauwe hemel.
Om bij dageraad de pas te nemen, blijven we een nachtje op de oceaan dobberen. De NW pas is breder. Met 3kts stroom tegen komen we langzaam door de pas. Dolfijnen verwelkomen ons. We varen naar het dorpje, gelegen aan de smallere ZW pas, 15NM verder. Juist op tijd zien we het boeienveld van parelkwekerijen. Hoe korter we bij het dorpje komen hoe meer bommies er zijn. Bommies zijn koraalrotsen waar je best niet tegen vaart. Als we hier ankeren liggen we aan lager wal en dat hebben we liever niet. We tuffen tegen de wind in, 10NM verder naar de ZO hoek, bij de Carinage. SY Cibelia met Mari-Claire, die een paar dagen voor ons vertrok, ligt er ook voor anker. We droppen het anker in een zandvlakte. De kleur van het water is onwezenlijk turkooizen.
Achter de kokospalmen komt de zon en de volle maan op. Hoofdkleur tijdens de dag is intens blauw. Met zonsondergang krijgen we alle tinten van oranje naar rood. Afwisselend zijn er grijze dagen met regenbuien en veel wind.
We hebben nieuwe bootdieren. De kleine gekko in de kuip heeft harde wind en felle regen in Ua Pou niet overleeft en de grote gekko bij de ankerbak is spoorloos. Drie Remora’s (zuigvissen) hebben de Sunshine romp uitgekozen als veilige plek. Een gedeelte van hun rugvin is veranderd in een zuignap om zich vast te hechten aan grotere dieren en mee te liften. Nieuw leven op het land; er zijn biggetjes geboren.
Met Pauline Lau regelen we het papierwerk om de Sunshine op het droge achter te laten. Betalen 25$ voor de code om één week internettoegang.
De vluchten vanuit Apataki naar Papeete zijn volzet. We boeken een vlucht van het atol Arutua naar Papeete op goede vrijdag. Dit is 2,5 uur varen met een motorboot en kost 226$, het vliegticket is in dezelfde grootteorde.
Op de atollen is zoetwater schaars. Na een jaar starten we terug de watermaker. Het debiet van 5 liter per uur is goed maar de geleidbaarheid is te veel hoog. Fons demonteert de watermaker en vervangt al de oorringen en dichtingen. Het resultaat is nog steeds brakwater. Enkele dagen verder, met meer aanpassingen is het water drinkbaar.