Het gebied van de TUAMOTUS is ongeveer 1800 bij 900 kilometer groot en bevat een 80-tal vulkanische atollen. Een atol is een ringvormig barrièrerif, het grootste atol Rangiroa heeft een omtrek van 200km. Op de koraalring zijn er Motu’s (kleine eilandjes) gevormd uit geërodeerd koraal en koraalzand, meestal begroeid met kokospalmen. In de koraalring zijn er al dan niet openingen. Door deze openingen, passen genoemd, varen boten in en uit het atol. Onder invloed van het getij stroomt het water door deze passen naar binnen of buiten. Deze stromingen kunnen sterk zijn en het is best om bij slack water de pas te passeren. De verschillende berekeningen om op slack water toe te komen zijn niet eenduidig.

Zondag 6 maart 2022; vertrek 18 h – vrijdag 11 maart 2022; aankomt 13 h
Ua Pou – Takaroa – Apataki: 570NM

We vermoeden dat het beter is om zondagnamiddag te vertrekken. Het hekanker dat zich diep in het zand heeft ingegraven is er niet op één, twee, drie uit. De zon is al achter de bergen verdwenen als we het voorste anker ophalen. Het groot zeil optrekken in de bescherming van de pier is moeilijk omdat de wind uit alle richtingen komt. In het donker ronden we de noordpunt van Ua Pou. De eerste twee dagen hebben we zoals voorspeld rond de 13kts wind uit het ONO. Met een koers ZW halen we een snelheid van meer dan 6kts. Aan de horizon zijn er vele wolkenformaties en ’s nachts de Melkweg, het Zuiderkruis en vallende sterren. Op het dek belandt een inktvisje dat zijn inkt loslaat. Woensdagnacht haalt een onweer ons in. De bliksem ontlaat zich in de donkere wolken. Een spektakel waar we ons toch niet zo gerust in voelen. Een windstille periode volgt. Dan overvalt ons uit het niets sterke wind en regen. Al bijliggend steken we het tweede reef. ‘s Nachts passeren we het atol Takaroa. Er is 2G internet signaal en ontvangen Whatsapp berichtjes. We besluiten om door te zeilen naar Apataki. Donderdag is een excellente zeildag. Zachte bries, golven lager dan een halve meter, blauwe hemel.
Om bij dageraad de pas te nemen, blijven we een nachtje op de oceaan dobberen. De NW pas is breder. Met 3kts stroom tegen komen we langzaam door de pas. Dolfijnen verwelkomen ons. We varen naar het dorpje, gelegen aan de smallere ZW pas, 15NM verder. Juist op tijd zien we het boeienveld van parelkwekerijen. Hoe korter we bij het dorpje komen hoe meer bommies er zijn. Bommies zijn koraalrotsen waar je best niet tegen vaart. Als we hier ankeren liggen we aan lager wal en dat hebben we liever niet. We tuffen tegen de wind in, 10NM verder naar de ZO hoek, bij de Carinage. SY Cibelia met Mari-Claire, die een paar dagen voor ons vertrok, ligt er ook voor anker. We droppen het anker in een zandvlakte. De kleur van het water is onwezenlijk turkooizen.
Achter de kokospalmen komt de zon en de volle maan op. Hoofdkleur tijdens de dag is intens blauw. Met zonsondergang krijgen we alle tinten van oranje naar rood. Afwisselend zijn er grijze dagen met regenbuien en veel wind.
We hebben nieuwe bootdieren. De kleine gekko in de kuip heeft harde wind en felle regen in Ua Pou niet overleeft en de grote gekko bij de ankerbak is spoorloos. Drie Remora’s (zuigvissen) hebben de Sunshine romp uitgekozen als veilige plek. Een gedeelte van hun rugvin is veranderd in een zuignap om zich vast te hechten aan grotere dieren en mee te liften. Nieuw leven op het land; er zijn biggetjes geboren.
Met Pauline Lau regelen we het papierwerk om de Sunshine op het droge achter te laten. Betalen 25$ voor de code om één week internettoegang.
De vluchten vanuit Apataki naar Papeete zijn volzet. We boeken een vlucht van het atol Arutua naar Papeete op goede vrijdag. Dit is 2,5 uur varen met een motorboot en kost 226$, het vliegticket is in dezelfde grootteorde.
Op de atollen is zoetwater schaars. Na een jaar starten we terug de watermaker. Het debiet van 5 liter per uur is goed maar de geleidbaarheid is te veel hoog. Fons demonteert de watermaker en vervangt al de oorringen en dichtingen. Het resultaat is nog steeds brakwater. Enkele dagen verder, met meer aanpassingen is het water drinkbaar.