“01/02/2021 een mooie vertrekdatum” denken we. Het bijbootje is goed vastgesnoerd op het voordek. Laatste boodschappen zijn gedaan. De Marina is betaald. Tanken zijn gevuld. Koelkast is gevuld met voorbereide maaltijden. Om 21h UTC, 16h plaatselijke tijd, hijsen we het dubbel gereefd grootzeil.
Wind en stroom duwen de Sunshine in een minimum van tijd uit de golf van Panama. Nog niet in het zee ritme, te horen aan de overdreven kracht vloeken omdat de genuaschoot achter het bijbootje blijven vastzitten.
Ter hoogte van Ecuador zeilen we een meer westelijke koers. De stroom en de wind werken niet meer mee.
We kiezen om het Galapagos archipel te noorden te passeren. Regenbuien veranderen de windsnelheid en windrichting. Bij het overstag gaan geselt de genuaschoot de naden van het buiskapvenster los.
Boobies, verwant aan de blauwvoet van de Galapagos maar met rode voeten, strijken neer op de preekstoel. Het zijn strontvogels. We proberen ze te verjagen. Hun ogen, boven de grote blauwe snavel, kijken ons arrogant aan en ze blijven zitten. Na enkele dag is de geur niet meer te harden. Dreigen met de pikhaak, daar vliegen ze van weg. Ze halen versterking, met tientallen komen ze rond de Sunshine vliegen. Proberen te landen op de top van de mast en laten windex sneuvelen. Ook in het donker blijven ze rond te Sunshine cirkelen, tot we de navigatieverlichting uitdoen. Eén zwarte vogeltjes, met witte buik en poep, piept in de kajuit en ander schuilt bij het reddingsvlot.
We verslinden boeken en zijn in de ban van “Beagle, in het kielzog van Darwin”. Deze reportage is in 2009 door Canvas uitgezonden. Leuk om bepaalde plaatsen in Tenerife, Cabo Verde, Brazilië, Uruguay en Argentinië te herkennen. We krijgen een goede indruk van de Galapagos eilanden. Volgens Dirk Draulans zijn de eilanden van Galapagos door het toerisme gered, o.a. door een verbod op schildpaddenjacht. Nu zou het massatoerisme hun ondergaan kunnen betekenen.
Vele dagen zeilen we scherp aan de wind om over de evenaar te geraken. De tegendraadse reeks golven en deining laten de Sunshine vreemde sprongen maken. Niet schrap zetten resulteert in blauwe plekken. Het logwieltje is vastgelopen. We ontreven het grootzeil. Vliegende vissen en sepia’s raken verzeild op het dek.
Met Valentijn komen speelse dolfijnen rond de Sunshine zwemmen, een regenboog fleurt ons gemoed op. De groepen pilootwalvissen nemen meer afstand.
“PISSSSSSSSHT!” horen we en schrikken. Achter de Sunshine duiken grote donkere walvissenruggen op….. en nog een…… Geleidend door het water vervolgen ze hun weg.
Lucht en water, deze 2 elementen raken elkaar aan de horizon. Kleuren oneindig blauw of oneindig grijs, gevarieerd met wolkenformaties. Sunshine is hierin nietig stipje. Minuscuul gevoel als de sterrenhemel zich ontplooit. We doorlopen alle maanfasen.
De eindeloze leegte nodigt uit om te mediteren, te filosoferen, te mijmeren over het verleden, te fantaseren over de toekomst en een heimweetraantje weg te pinken. We varen verder weg waar een stuk van ons hart ligt. Elke dag, rond 21h UTC, de tijd dat we weer een etmaal gevaren hebben, proberen we de afgelegde afstand in te schatten. Nadat de positie de wereld is ingestuurd en het weerbericht is ontvangen, kijken we verlangend uit naar jullie berichten.
Elke dag zakt de zon een beetje later in de zee. Om de 15 lengtegraden, zo’n 900NM, komen we in een andere tijdszone en zetten de klok 1uur terug.
We passeren 3 rijen meetboeien van NOAA tussen de Galapagos en de Nuku Hiva. Deze liggen hier om de 15° en meten de staat van de grote oceaan, om zo tijdig een Tsunami waarschuwing te geven
De gribfiles voorspellen meer wind. Al bijliggend is het gemakkelijk om het grootzeil te reven.
We vragen ons af wat die vreemde AIS signalen zijn. Vogels of walvissen met een GPS tracker? Het vermoeden dat het Chinese vissersboten zijn met AIS signalen aan visnetboeien, wordt door SY Jakker bevestigd.
Hoe langer de windstiltes, hoe pijnlijker het geklapperd van de zeilen. Hoe minder de afstand. We passen de zeilvoering zoveel mogelijk aan om de meeste snelheid uit het beetje wind te halen. Het melkmeisje zeilvoering laat ons maar een halve knoop sneller varen.
Er komt meer en meer zoutwater in de bilge onder het keukenkastje. De veel gebruikte voetpomp voor zeewater lekt.
Laatste zonsopgang op zee
Met de vele verschillende zeilvoeringen, door de wisselende wind snelheid en richting, is het geen oversteek uit de boekjes geworden. Volgens de verhalen van vele andere cruisers mogen we absoluut niet klagen. Op 863 uren hebben we met een gemiddelde snelheid van 4,8 kts, 4120NM afgelegd.
Author Archives: Ritam
Voorbereiding oversteek
We zijn er dan toch. Op dinsdag 9 maart 2021, na 36 dagen zeilen op de grote oceaan, droppen we het anker in de grote baai van Nuka Hiva. Gelukkig en vermoeit. Dank je wel voor de bemoedigende berichten.
Eerst nog het relaas van de voorbereidingen.
Sunshine heeft een schattig lief en schuw huisdiertje: ’n gekko.
“Vanwaar zou die benzine geur komen?” De in Santa Marta aangekochte dure rode ton lekt. Sneu. Door al dat feesten is onze voorraad goed geslonken. We hopen deze te kunnen aanvullen op Isla Contadora. We maken het bijbootje klaar, motortje start van de eerste trek, maar het hendel om in vooruit te schaleken zit vast. Fons demonteert heel het startstuk van het motortje en is vele uren zoet om er terug beweging in te krijgen.
Maandag wagen we terug een poging. Halfweg stopt plots het motortje. We roeien verder. Met de wieltjes onder het bijbootje gaat het gemakkelijker om het op het strand te trekken. Onze missie: een plaats te vinden om ons wasgoed te wassen en verse groenten en fruit te kopen. Het hotel en het supermarktje kunnen ons niet helpen.
“Do you find your way on the Island?” vraagt een Amerikaan op zijn quat. Hij vertelt het dramatisch verhaal hoe, bij een plotse zeer sterke zuiden wind, zijn Hunter zeilboot van de moorring is losgekomen en op de rotsen is stuk geslagen. De loden kiel ligt nog achter het boothuisje. “You may use my washer” zegt hij. Met een kapot motortje kunnen we niet vlug op en af varen. Met volle moed begin Fons terug te roeien. Gelukkig sleept een powerboot met 3x300pk ons terug naar de Sunshine. Met nog meer moed begint Fons terug aan het motortje te sleutelen. Maakt carburator proper en vervangt de bougie. Omdat Terry Petit, de vriendelijke Amerikaan, niet antwoord op de WhatsApp berichten gaan we hem woensdag opzoeken om af te spreken. Donderdagmorgen sleuren we met 2 grote waszakken naar zijn huis. Ontgoochelt zegt hij dat er een elektriciteit panne is op het eiland. We keren onverricht terug en varen naar Pedro Gonzales. Roggen springen hoog uit het water, enkele maken een salto. Grote zwarte dolfijnachtige met stompe neus, piloot walvissen volgens Fons, verwelkomen ons. Raphaello, die ons kan verder helpen, komt niet opdagen. Ik begin maar met een handwas, met onze watermaker van 5 l/h zal het dagen duren voor er voldoende zoet water is. We kunnen een betere voorbereiding doen in Vista Mar.
Zondag 17 januari 2021; vertrek 12h30 – maandag 18 januari 2021; aankomst 10h30
Isla Pedro Gonzales – Isla Casaya – Vista Mar Marina: 63 NM
We varen enkele mijlen noordelijker, van hieruit is het gemakkelijker om in het donker te vertrekken. Middernacht hijsen we het grootzeil en halen het anker op. De koers is west en zeilen scherp aan de wind met venijnige golven. Niet comfortabel, maar goede vaart.
Een uurtje na onze aankomst steek de was al in de wasmachine. Met veel wind lakens op de wasdraad hangen is niet gemakkelijk. Ze zijn binnen enkele uurtjes wel droog.
In Panama zijn de vrouwen en mannen dagen weer ingevoerd. Op maandag, woensdag en vrijdag ga ik en op dinsdag en donderdag gaat Fons naar de supermarkten in Coronado. Fons koopt een nieuw rode ton voor benzine en een blauwe voor water. Op het marktje in San Carlos halen we een grote tros groene bananen, platanen en yucca’s. Geen enkel plaatsje blijkt onbenut.
Dankzij Dennis is onze gasfles terug gevuld. We halen de naaimachine uit de bak om de naden van de buiskap te verstevigen. De verstaging controleren, lang uitgesteld, of wel te veel wind, ofwel te veel zon, ofwel te veel deining, ofwel te weinig zin. Vrijdag, vroeg in de morgen, verzamel Fons het klimmateriaal en klim rustig in de mast alsof hij het wekelijks doet. Op de top vervangt hij een blok voor de spinakkerval en vervangt het deklicht met een led lamp.
Het onderwaterschip wordt aangroeivrij gemaakt. Windows10 en Fons zijn geen goed maten. De dataverbinding met de iridiumtelefoon of met de SSB radio is niet optimaal.
Gribfiles voorspellen voor woensdag te veel wind, we stellen ons vertrek uit en gaan naar de potluck. Op het helikopterplatform in fijn gezelschap houden we een Caipirinha sunset en zien we de volle maan uit de oceaan opstijgen.
Zondag, de laatste dag van januari, na de zoveelste keer afscheidsbubbels met Juan en Dennis, knip ik Fons zijn haar. Ondanks de alcohol en de bewegende steiger valt zijn coupe mee.
Uitklaren
Uitklaren kan in Panama met een agent voor 150$ of zelf naar Panama City gaan, 90km van Vista Mar. Wij krijgen het geklaard dankzij de charme van Dennis SY Mach3. Hij heeft veel connecties in Panama. De Port Captain is moeilijk te overtuigen.
De nakende strenge lockdown en drukte van de feestdagen bemoeilijken het bunkeren van de Sunshine. Dinsdag, de dag dat alleen mannen mogen winkelen, vindt Fons bijna geen verse groenten en fruit in de supermarkt Rey. Woensdag staan ellenlange rijen aan te schuiven voor de supermarkten daarom scharrel ik in een groenten/fruitkraam langs de weg in Coronado. Debbie brengt voor ons selder en gember mee en Dennis extra wortelen en broccoli. Laat ons hopen dat we de belangrijkste zaken niet vergeten zijn.
Donderdag 24 december 2020: vertrek 12h – aankomst 18h
Vista Mar marina – Isla Bono: 23NM
Zeilend scherp aan de wind. Baken zoutwater spoelt over de pas gepoetste Sunshine. In de schemering vallen de ankers van Mach3 en Sunshine in de kleine diepe inham. Bubbels dat hebben we verdiend.
Veel sterren zijn te zien in de balk donkere nacht. Gerust slapen doen we niet, de rotsen zijn te kortbij.
Vrijdag 25 december 2020: vertrek 8h15 – aankomst 16h20
Isla Bono – Las Perlas archipel; Isla Contadora: 38,5NM
Fons vloekt, in de ankerketting is een touwtje verstrengeld. Mach3 zeilt om het eiland, Sunshine tussen de eilanden door. Bij de traffic-line moeten we 2 keer in de regen gaan bijliggen om voorrang te verlenen aan de cargoschepen. Na een windstilte krijgen we beter wind. Het anker van de Sunshine ligt terug op de voorkeur plaats van het voorjaar.
Dennis en Juan brengen bubbels en andere lekkernijen. Een super kerstfeest.
Het voorste zeil trekt ons 3NM verder tussen de eilanden Chapera en Mogo-Mogo. In dit helder water kan ik het niet laten om naar het strand te zwemmen. Maandag morgen verkennen we Isla Mogo-Mogo. Met eb zijn er grote zandstranden met aangespoelde schelpen en koraal. Verschillende rotsformatie, grote vlakke okerkleurige stenen met insnijdingen en merkwaardige lavabubbels zijn te zien. De zon staat hoog en schijnt genadeloos.
Zeilend op weg naar Punta Viveros vangen we 2 grote Pacific Sierras. Helaas is er met vloed geen strand voor een BBQ.
Dinsdagmorgen ligt het zandstrandje bij het één palmboom eilandje er uitnodigend bij. Hier nemen we het onderwaterschip onderhanden. De vissalade van Dennis smaakt heerlijk.
Een regenboog valt uit de wolken. Zonsondergang in het westen en een prachtige bijna volle maan in het oosten bij Isla Bolano en Mogo-Mogo. Ze bieden niet voldoende bescherming voor de nacht en we ankeren terug achter Isla Chapera. De jongens kunnen het niet laten om op het strand een vuurtje te maken. Het zou een perfecte avond zijn zonder al die bijtende beestjes.
Woensdagmorgen met weinig wind en veel stroming varen we om het eiland naar Isla Bayonetta. Fons vaart kort naar het eiland toe om de diepte te peilen, te kort naar mijn zin. Nog tijd voor het vuurritueel en vispapiotten op de BBQ. Bijtende vliegjes storen zich niet aan de insectenspray.
Voor het mooie strand Don Bernardo aan de oostzijde van Isla Pedro Gonzales is SY Plucky Lady geankerd, met de Belgen Luc en Debbie aan boord. Op de Sunshine heeft het kraantje van de badkamer het begeven. Fons verzint een noodoplossing.
Oudejaarsavond op een mooi strand, met bubbels, filosoferen rond het vuur en vers gevangen vis op de BBQ. Meer hoeft het niet te zijn. Het nieuwe jaar goed inzetten met Champagne in kristalen glazen op het strand en een beetje vuurwerk. Alleen ik volledig het volle ritueel door in het schijnsel van de maan in de oceaan naakt zwemmen.
Motorboten komen het nieuwe jaar in de baai vieren. Het idyllische is weg. Door het prima internet hebben we een goede connectie met het thuisfront. De origineelste wens komt van Seth: “Voor opa Fons een nieuw scheermachine”. Van Rafaello kopen we een stam bananen. De aansteker van gasfornuis doet het niet meer. De knop van de batterijhouder is gebroken. Fons lijmt het en verstevigt het met een blauwe stop van een waterfles.
Niet lang nadat SY Bad Bunny in de baai geankerd heeft, krijgen we van John en Kay een uitnodiging voor de Sundowner. Kay heeft, na 3 weken cruisen, nood aan gezelschap. Tostitos met gebakken curie kikkererwten is een goede combinatie.
Zondag is er terug rust in de baai. Kay en ik zwemmen naar het strand. Slenteren wat rond en kijken naar de heremietkreeftjes. Langs de waterkant teruglopend zien we een zwarte haai met zijvinnen en lange staart zwemmen. Dennis is onze reddende engel.
De weervoorspelling geven te veel noorden wind om in deze baai comfortabel te liggen. We verkassen naar het zuiden van Viveros, de vele eilandjes houden de deining tegen.
Veel Pelikanen komen hier vissen.
Er staat nog wat op het to-do lijst voor we het grote sop kiezen.
We hopen na 30 tot 40 dagen op zee in de Markiezen te landen.