We zijn er dan toch. Op dinsdag 9 maart 2021, na 36 dagen zeilen op de grote oceaan, droppen we het anker in de grote baai van Nuka Hiva. Gelukkig en vermoeit. Dank je wel voor de bemoedigende berichten.
Eerst nog het relaas van de voorbereidingen.
Sunshine heeft een schattig lief en schuw huisdiertje: ’n gekko.
“Vanwaar zou die benzine geur komen?” De in Santa Marta aangekochte dure rode ton lekt. Sneu. Door al dat feesten is onze voorraad goed geslonken. We hopen deze te kunnen aanvullen op Isla Contadora. We maken het bijbootje klaar, motortje start van de eerste trek, maar het hendel om in vooruit te schaleken zit vast. Fons demonteert heel het startstuk van het motortje en is vele uren zoet om er terug beweging in te krijgen.
Maandag wagen we terug een poging. Halfweg stopt plots het motortje. We roeien verder. Met de wieltjes onder het bijbootje gaat het gemakkelijker om het op het strand te trekken. Onze missie: een plaats te vinden om ons wasgoed te wassen en verse groenten en fruit te kopen. Het hotel en het supermarktje kunnen ons niet helpen.
“Do you find your way on the Island?” vraagt een Amerikaan op zijn quat. Hij vertelt het dramatisch verhaal hoe, bij een plotse zeer sterke zuiden wind, zijn Hunter zeilboot van de moorring is losgekomen en op de rotsen is stuk geslagen. De loden kiel ligt nog achter het boothuisje. “You may use my washer” zegt hij. Met een kapot motortje kunnen we niet vlug op en af varen. Met volle moed begin Fons terug te roeien. Gelukkig sleept een powerboot met 3x300pk ons terug naar de Sunshine. Met nog meer moed begint Fons terug aan het motortje te sleutelen. Maakt carburator proper en vervangt de bougie. Omdat Terry Petit, de vriendelijke Amerikaan, niet antwoord op de WhatsApp berichten gaan we hem woensdag opzoeken om af te spreken. Donderdagmorgen sleuren we met 2 grote waszakken naar zijn huis. Ontgoochelt zegt hij dat er een elektriciteit panne is op het eiland. We keren onverricht terug en varen naar Pedro Gonzales. Roggen springen hoog uit het water, enkele maken een salto. Grote zwarte dolfijnachtige met stompe neus, piloot walvissen volgens Fons, verwelkomen ons. Raphaello, die ons kan verder helpen, komt niet opdagen. Ik begin maar met een handwas, met onze watermaker van 5 l/h zal het dagen duren voor er voldoende zoet water is. We kunnen een betere voorbereiding doen in Vista Mar.

Zondag 17 januari 2021; vertrek 12h30 – maandag 18 januari 2021; aankomst 10h30
Isla Pedro Gonzales – Isla Casaya – Vista Mar Marina:  63 NM

We varen enkele mijlen noordelijker, van hieruit is het gemakkelijker om in het donker te vertrekken. Middernacht hijsen we het grootzeil en halen het anker op. De koers is west en zeilen scherp aan de wind met venijnige golven. Niet comfortabel, maar goede vaart.
Een uurtje na onze aankomst steek de was al in de wasmachine. Met veel wind lakens op de wasdraad hangen is niet gemakkelijk. Ze zijn binnen enkele uurtjes wel droog.
In Panama zijn de vrouwen en mannen dagen weer ingevoerd. Op maandag, woensdag en vrijdag ga ik en op dinsdag en donderdag gaat Fons naar de supermarkten in Coronado. Fons koopt een nieuw rode ton voor benzine en een blauwe voor water. Op het marktje in San Carlos halen we een grote tros groene bananen, platanen en yucca’s. Geen enkel plaatsje blijkt onbenut.
Dankzij Dennis is onze gasfles terug gevuld. We halen de naaimachine uit de bak om de naden van de buiskap te verstevigen. De verstaging controleren, lang uitgesteld, of wel te veel wind, ofwel te veel zon, ofwel te veel deining, ofwel te weinig zin. Vrijdag, vroeg in de morgen, verzamel Fons het klimmateriaal en klim rustig in de mast alsof hij het wekelijks doet. Op de top vervangt hij een blok voor de spinakkerval en vervangt het deklicht met een led lamp.
Het onderwaterschip wordt aangroeivrij gemaakt. Windows10 en Fons zijn geen goed maten. De dataverbinding met de iridiumtelefoon of met de SSB radio is niet optimaal.
Gribfiles voorspellen voor woensdag te veel wind, we stellen ons vertrek uit en gaan naar de potluck. Op het helikopterplatform in fijn gezelschap houden we een Caipirinha sunset en zien we de volle maan uit de oceaan opstijgen.
Zondag, de laatste dag van januari, na de zoveelste keer afscheidsbubbels met Juan en Dennis, knip ik Fons zijn haar. Ondanks de alcohol en de bewegende steiger valt zijn coupe mee.