We vieren mooi weer, jasmijnbloemen verspreiden een heerlijke geur. Als de vogels niet fluiten, fluit de man in het overzetbootje.
“La Catedral de San Isidro” is mooi gerestaureerd, in het centrum is het druk.
De fietsjes zijn uit de bak gehaald, het is gemakkelijker om de was weg te brengen en boodschappen te doen. Als we op zondag langs de kust fietsen, richting Olivos, zien we veel zeilers en een massa zonnekloppers op het groene strand.
De kabel in de voorstag is vervangen. Hiervoor klimt Fons 2 keer in de mast.
Op de clubavond is er veel belangstelling voor onze reis. Er wordt echte Argentijnse Asado geserveerd en groentjes speciaal voor mij. We voelen een hoog knuffelgehalte bij de Argentijnen.
Het treinstation in het centrum van San Isidro is 2km van de marina en rijdt tot Retiro. Buenos Aires (spaans voor gunstige winden) is de hoofdstad met ruim 3 miljoen inwoners; van het zuiden de meest westerse aandoende stad. Tussen 1880 en 1930 was er een grote welvaart en opende Argentinië zijn deuren voor miljoenen immigranten voornamelijk uit Spanje en Italië. Democratische verkozen regeringen wisselden af met militaire dictaturen.
In 2001 kende Argentinië een economische catastrofe, vele mensen leven nog onder de armoede grens.
Via “Plaza Fuerza Aérea Argentina” met “Torre Monumental” en “Plaza San Martin” stappen we naar de meer dan 100m brede Av. 9^de Julio met een 67m hoge obelisk.
Av. De Mayo leidt ons naar het beroemde Plaza de Mayo, genoemd naar de stichting van de Argentijnse republiek in mei 1810. Het is de plek waar sinds 1977 elke donderdag ‘Madres des Desaparecidos’ ‘de dwaze moeders’, nu grootmoeders, verzamelen met foto’s van hun vermiste kinderen. Het is het politieke hart waar protesten plaatsvinden. Dit merken we aan de bewaking en de barricades. In “Casa Rozada” zetelt de regering. De kleur roze (=rood&wit van de partijen) is bedacht om de vrede te bewaren. Vanaf het balkon sprak Evita Peron het volk toe.
Cabildo( raadzaal) bevindt zich tegenover het Roze Huis en heeft een oude structuur. Het werd aan twee kanten gesloopt voor de bredere Avenidas. Het is nu een historisch museum.
De brede Av. Roque S.Peña, met een verzicht op de Obelisk, scheidt Cabildo van de Kathedraal.
De kathedraal geeft ons eerder een indruk van een Griekse tempel. Door de barricades kunnen we er alleen binnen langs een kleine zijingang en zien dan een kathedraal in al zijn glorie. In de kapel aan de rechterkant ligt het mausoleum van José de San Martin; vrijheidsstrijder en nationale held.
In Puerto Madero, vernoemt naar de ontwerper, zijn de oude magazijnen gerenoveerd tot hippe eethuizen. In de oude haven is er een nieuwe jachthaven en een moderne brug: ‘Puenta de la Mujer’ (vrouwenbrug). 
De explosieve ontwikkeling van de hoofdstad weerspiegelt in de enorme wolkenkrabbers
Op zoek naar tango stappen we 2 keer de lange drukke winkelwandelstraat. Niet het favoriete ding voor Fons. Helaas zijn we niet op de juiste moment op de juiste plaats. We zullen hiervoor nog eens moeten terugkeren.

Het probleem van de toiletpomp is opgelost, in Montevideo vonden we een nieuwe ‘Jabsco look-a-like’ pomp.
We hebben een “Hook&Moor” haak aangeschaft dit is een Zweeds ingenieus systeem, nu zal het nemen van elk mooring feilloos gaan.
De dames van de DNH kunnen lachen met ons Spanliche. De man van de Prefectura is niet in zijn nopjes, we moeten 3 keer bij hem langs gaan voor hij zin heeft om de nodige stempels te zetten. Het kleine hokje waarin hij moet zitten heeft blijkbaar geen gunstige invloed op hem. Bij immigratie aan de terminal krijgen we de uitklaringstempel om Uruguay te verlaten.
’s Avonds ziet Fons pas de mail van Juan YCSI dat het beter is te wachten tot donderdag omdat de ZO wind de waterstand zal verhogen. Fons wil de veel korter route langs het ondiepe water wagen.

Woensdag 18 oktober 2017: vertrek 8h30 – aankomst 16h30
Colonia del Sacramento – San Isidro: 35NM

De vuurtoren van Colonia wordt langzaam kleiner, die van een eilandje groter.
Heel de Rio de Plata is bezaaid met wraken, soms komt er nog een mast boven water. We laveren ons ertussen door. De skyline van Buenos Aires tekent zich steeds duidelijker af. We steken het kanaal voor de grotere boten over en volgen de waypoints die Juan heeft doorgestuurd. Het dieptealarm piept de hele tijd. We worden opgeroepen via VHF, het is Yaghana van YCSI.
Ze komen langs ons varen en de 4 mannen roepen enthousiast “Bienvenido a Argentina” en begeleiden ons naar de yacht club. Het wordt spannend als de diepte meter daalt tot 2m, dat is nog 10cm onder de kiel. Er liggen heel veel boten aan beide oevers. We krijgen een ereplaats toegewezen en worden al direct uitgenodigd in het clubhuis aan de overkant, om wat hartig en zoets te nuttigen.
Het clubhuis ligt in het groen, omgeven door grote bomen. Deze keer wordt het zoekwerk tot een minimum beperkt. Juan leidt ons rond en helpt met het papierwerk en een nieuwe gasfles. We vallen van de ene verwondering in de andere, een betere ontvangst kunnen we niet wensen en voelen ons de koning te rijk. We zijn dankbaar om zoveel gastvrije mensen te ontmoeten.