Moray Terrace Reserve Freedom Camping is gelegen op de rand van The Catlins (omvat het zuidelijkste punt van het Zuidereiland). De kampeerplaatsen aan de rand van het water zijn bezet. We doen een avontuurlijk wandeling langs de Cliffs at Fortrose.
Zaterdagmorgen 8 februari 2025 is het gas op. Onze koffie drinken we in Fortroze Café. ‘’Die ontbijten zie er heerlijk uit’’ stel Fons vast, ‘’hadden we dat maar eerder geweten’’.
WAIPAPA Point Lighthouse is onze volgende bestemming. De witte vuurtoren staat op de hoge kliffen te pronken. Het zicht is adembenemend. De bomen zijn kromgegroeid. Op het strand onderaan de klif zit een eenzame zeehond.
Een beetje verder en na een kleine wandeling komen we bij Slope Point’s End, het meest zuidelijkste punt van Nieuw-Zeeland.
Currio Bay Cliffs zijn indrukwekkend mooi. Een vrouw, gezeten op en dekentjes op de rand van het klif, wijst naar een kleine dolfijn.
Aan Florence Hill Lookout hebben we een zicht over de surfgolven van Porpoise Bay.
De weg naar Owaka is bergachtig. Hier kunnen we de gasfles ruilen. Bij Thomas’s Catlins-Lodge & Holyday Park zijn er douches en elektriciteit.
Het is bewolkt aan de oostkust. Toch blijven de uitzichten bij de wandeling naar Nugget Point Lighthouse verbazend mooi. Het smalle pad loopt over de heuvelrug, aan twee kanten zee. Ene kant is bezaaid met rotsformaties.
We rijden door de grote stad Dunedin met zijn mooie gebouwen. We volgen de pijlen Royal Albatros Centre. De weg kronkel langst de kust. Verkeersborden geven 40 km/u aan. Fons laat de ongeduldige Kiwi’s passeren. Vriendelijk komt een man met geel vestje zeggen dat we veel te langzaam rijden. ‘’jullie kunnen een boete krijgen van de politie’’. Fons bedankt hem en vervolgt de weg. Logisch is het niet.
In het bezoekerscentrum zijn al de rondleidingen uitverkocht. Wij kruinen wat rond de broedende meeuwen en zien enkele albatrossen in de lucht zweven.
‘Warrington Domain Freedom Camping’ dicht bij het strand overnachten we.
Het blijft bewolkt. Het uitzicht van de kustweg blijft mooi. Coast Road en de spoorweg kruisen elkaar verschillende keren.
We ontbijten in ‘The Out Post’ Waikouaiti. In Palmerston tanken we diesel. Bij de ‘4 Square Store’ hebben ze lekkere muffins.
We volgen de weg die langs de bedding van de Waitaki rivier ligt. Deze rivier heeft waterkrachtcentrales.
De zon is van de partij. We zoeken een plaats op ‘Twizel Freedom Camping’ bij Lake Ruataniwha. De Belgische ultra loper Karel Sabbe en zijn crew kamperen hier niet ver vandaan. We stappen er naar toe. We kunnen hun niet ontmoeten , ze zijn al in dromenland.

Na het dumpstation rijden we naar Lake Punkaki. We stoppen verschillende keren, waar we de imposante met sneeuw bedekte berg Mount Cook kunnen bewonderen.
We doen een omweg langs het kleinere Lake Alexandria. Bij Lake Tekapo zijn er nog maar weinig lupines te bespeuren.
‘Chamberslains Ford’ is onze kampeerplaats op weg naar Christchurch. In deze liefelijke stad kunnen we parkeren onder de bomen dichtbij de ‘Botanic garden’. We verkennen het centrum aan boord van de historische tram. We krijgen uitleg over het herstel na de aardbeving in 2016. De wederopbouw is nog volop bezig. Alleen de historische gebouwen worden gerestaureerd.
In ‘South Brighton Holiday Park’ maak ik gebruik van de wasmachines.
Aan het gondelstation worden bussen vol toeristen gedropt. Het is aanschuiven. Boven is de hele stad en de haven te zien.
In het kuststadje Kaikoura zijn alle mooie vrije staanplaatsen bezet. Op een heuvel dichtbij het kerkhof vinden we een plaats. We ontbijten bij ‘Dolfin Encouter’.
We volgen hoofdweg aan de oostkust.  A Harveys Head en Ohau Point lookout zijn we in de band van zeehonden met hun pubbies, spelend op de rotsen.
Paparoa Point Rest Tiki is onze volgende stop.

De zon kleurt de zee blauw. De weides op de heuvels zien er dor uit.
We rijden voorbij ‘Lake Elterwater’, naar ‘Marfells Beach Campsite’. Ik zie een paard op het strand. Mijn hart maakt een galopsprongetje terugdenkend aan een vervlogen tijd.
We vinden een ideale standplaats met zeezicht. Het is volle maan. Ik zoek schelpenschatten tijdens een lange strandwandeling. Een plaats die vraag om langer te blijven. Maar het noorden roept.
Niet ver van de camping is er een zoutwinning. De weg loop door een dor heuvelachtig landschap.
Picton is de stad van de ferry. In de schaduw van dikke bomen bij Nelson Square eten we lekkere potato wedges. Vanuit het liefelijk ‘Waikawa Bay Holiday Park’ wandelen we naar de Marina.
Wij rijden naar ‘Karaka point’ en doen een kleine wandeling. Hier zien we de veerboten varen.

Tijdens de avondoverzet verdwijnt langzaam Picton uit het zicht. Met een mooie zonsondergang nemen we afscheid van het Zuidereiland.