Category Archives: Seizoen 2022

Moorea toer

Regen verhindert de Halloween party op het strand. De weervoorspellingen geven tot 40kts wind. De omringend boten en wij ruimen alles dat de wind vangt, zoals bimini en zonnetenten, op. Hopelijk houden de ankers.
Geen krachtige wind maar bakken regen krijgen we te verduren. Door de wind en stroming gaan de boten alle kanten op. We voelen ons opgesloten. Maken mangochutney, haken, bakken brood, lezen, computeren…
De volledige maaneclips is te zien in de heldere nacht van maandag 7 november.

Woensdag zou er een goed weervenster zijn om naar de Tuamotus archipel te zeilen. We maken alles klaar voor vertrek. Bij de opvolging elke 6uur van de voorspellingen vermindert de wind. Na een slapeloze nacht besluiten we om niet te vertrekken. We troosten ons door te gaan lunchen in het hoger gelegen ‘Topicale Garden’ met een prachtig zicht.
Bij de dinghy kade ontmoeten we voor de eerste keer Magali en Willi van de Zwitserse SY Vela Dare. De volgende dag stappen we samen naar ‘Usine de jus de fruits’. Ananassen worden er verwerkt en op het einde van de lijn is het sap in tetrabrikken. De mannen vinden de gedestilleerde producten interessanter.
Tijdens de Covid periode waren Magali en Willi in Equator. Samen met de marina hebben ze voor de minderbedeelde een soepkeuken opgestart. Een mooi verhaal van verbondenheid. Techniek is het favoriete onderwerp van de mannen. Ik bewonder de mooie aquarellen van Magali.
Het ‘Ecomusée TE FARE NATURA’ is gelegen in het begin van de Opunohu vallei. Het origineel idee komt van de CRIOBE – onderzoekers. Het heeft tot doel om de wetenschappelijke en culturele kennis over de Polynesische natuurlijke omgeving over te dragen aan het grote publiek. Op de geprojecteerde beelden kunnen we walvissen zien.
Verder in de vallei komen we voorbij het ‘Lucée Agricole’ en weiden met koeien en paarden. Bij de ananasvelden keren we terug.
Maandag 14 november, een uitzonderlijk zonnige dag, huren we een auto om de 60 km toer rondom Moorea te doen. ‘LE BELVEDERE’ in het hart van Moorea, geeft een uitzicht de berg Rotui (899m) en de 2 diepe baaien.
MARAE’ platformen van oude stenen, zijn door het bos geïntegreerd. De grootte verschilt naar de belangrijkheid van de persoon. Het is nu een heilige plaats voor muggen.
Lunchen doen we aan de waterkant tegenover het hospitaal. Niet ver hiervandaan vertrekt de wandeling ‘La cascade de la Vaioro’. Langs het riviertje door het woud slingert het mooie pad. We hebben de grote waterval voor ons alleen. Zittend op een grote rotsblok kunnen we het natuurfenomeen aanschouwen.

Een smoothie aan de voet van Magic Moutain is een ideale afsluiter van een superdag.
Dan is er “tot ziens” apéro op SY Vela Dare. Ze vertrekken naar Papeete Marina.
In Maharepa kunnen we onze lakens laten wassen. Het is aan de andere kant van Cooks Bay, met onze dinghy ongeveer 45 min varen. Er is een elektriciteit panne en kunnen de was pas vrijdagnamiddag komen ophalen. De hemelsluizen staan vrijdag de hele dag open. Het wordt een klets, klets natte rit.
Een blij weerzien met Katarine en Tom. Ze hebben gemende gevoelens bij hun snel verkoop van hun boot SY Santosa.

Moorea

Muzikanten spelen en zingen uit volle borst. Het ritme is aanstekelijk.
Grote en heel grote cruiseschepen wisselen elkaar af aan de kade. Papeete wordt telkens overrompeld.We schakelen een versnelling hoger. De hardnekkige roestvlekken op het dek verdwijnen met oxaalzuur. Schuren, vernissen, schuren, vernissen …………. zo krijgt de deur een beter bescherming en wordtmaeen lampenhouder eindelijk terug geplaatst. De windmeter heeft een onderhoud nodig. Fons klimt in de mast om hem eraf te halen. De volgende klimbeurten lukken beter. De verstaging ziet er nog goed uit. Nieuwe radarreflectoren zijn geplaatst en wantspreider rechtgezet. Met een huurauto halen we het reddingsvlot op en bevoorraden in 2 grote supermarkten. Door een dieselfit aan een injector moeten we ons vertrek uitstellen. Al goed want maandag krijgen we een bericht dat Fons zijn kredietkaart bij DHL is aangekomen.

 

Dinsdag 18 oktober ’22: vertrek 12h – aankomst 15h30
Papeete Marina – Moorea Ta’ahiamanu Beach: 18 NM

Het eerste stuk is rustig. Eens we uit de windschaduw van Tahiti zijn, trekt de wind aan en zijn de golven hoger. Motor zeilend rolt de Sunshine van de ene naar de andere kant. Het is bewolkt bij de Pas Tareu voor de Opunohu Bay. We zijn kletsnat voor we goed en wel geankerd zijn. Door vervanging van de waterkering ring komt er geen water meer in de motorruimte.Moorea is vulkanisch en 19 op 11km groot, twee diepe baaien geven het een hartvorm. Het is een huwelijksreisbestemming.
De grote cruiseschepen achtervolgen ons, hun draaicirkel past amper in de baai.Katrine en Tom, waarmee we lief en leed deelden in de marine, nodig ons uit op een ‘restover potluck’. Door de regen niet op het strand maar op hun SY Santosa. We maken kennis met de Nederlanders Niels en Greetje van SY Black Moon, met de Oostenrijker Mathias en Duitse Paulina van SY Companion, met Portugees Juan en dochter Marta van SY Damon. Een leuke Europese zeilgemeenschap.
Onze timing komt niet overeen met het weer. Vooral als we het wasgoed willen drogen of van boord willen gaan, begint het te regenen.
Peinzend in diepe concentratie vertoeft Fons uren, dagen, weken achter de computer. Er zijn conflicten tussen zijn nieuwe zelf samengestelde navigatie pc, het navigatie programma Time Zero en Windows 10.
Jetski’s scheren in kolommen langs de Sunshine. De toeristenboten maken grote boeggolven. Niet het juiste moment om de zelfgemaakte yoghurt in potjes te gieten.
Dinghy concert op vrijdagavond met zonsondergang, achter de Amerikaanse zeilboot ‘LiWard’. Vanuit de dinghy kunnen we meegenieten van de gitaar en zangkunst van Steve, samen met vele andere.We verkennen Opunohu Bay met de dinghy. De diep ingesneden baai krijgt door hoge rotswanden weinig zonlicht. Zeilboten liggen aan de nieuwe kade van ‘Moorea Yacht Club’. In deze baai is een garnalenkwekerij. Deze lekkernij serveren ze bij Fare Maheata.Super U is in Cooks Bay. Om daar te geraken varen we met de dinghy langs de witte palen. Deze geven de vaarroute aan over het koraal, langs het Hilton Resort met chalets op palen boven het water. Op de bergheling zien we ananasvelden. Aan steiger van Mobil benzine station laden we onze winkelwaar, drinkwater en benzine in. Met een kano (va’a) volgt een jonge ons tot we uit de baai zijn. Een adelaars rog met zijn witte stippen kruis ons. De propeller raakt kraal en de breekpen gaat stuk. Dat wordt een groot stuk roeien. “Daar ontbreekt één paal” zegt de man met de Patagonië T-shirt. Onze redder in nood sleept ons tot aan de Sunshine.Ochtendyoga op het strand, te voelen aan de stramheid zou dat meer mogen gebeuren.
Nico, de oppas van SY Lupina en hier gestrand, wacht ons op de kade van Papetoai. Voor 1000 CFP mogen we de dinghy hier achterlaten. Grote mango, avocado en broodvruchten bomen staan langs de bloemenrijke straat. Hoe hoger we stijgen hoe spectaculairder het uitzicht.Als voetgangers moet je dikwijls een stapje opzij zetten om de 4X4 met toeristen en de luidruchtige Quads te laten passeren. Op de Magical Moutain (209m) zijn de prachtige lagoon kleuren te bewonderen.Als afsluiter drinken we een heerlijke smoothies.Van augustus tot november komen de Humpback walvissen naar hier om te baren. We hopen om een walvismoeder met haar kalf te kunnen waarnemen.

Papeete Marina

Het bureau van de Marina is rond gebouw met een panoramisch uitzicht over heel de haven. Artistiek! Een ronde patio met drie palmbomen geeft verbinding met de lounge-room en het sanitair. Een jaar na opening zijn de kussens van de zetels al vuil. De afvoer van de douches zijn niet praktisch gemaakt. Zeker als de overbevolkte Deense zeilboten langs geweest zijn, is er overstroming. Bij het Marina gebouw vraagt een dakloze aan Yorrit om zijn drinkfles met water te vullen. Aan de overkant van de steiger ligt een luxe jacht, met meer dan 10 bemanningsleden, voor enkele miljoenen te huur. Een groot contrast in bezittingen op korte afstand. Verblijven in een metropool is een aanslag op de zintuigen. De drukke weg vermindert onze verstaanbaarheid. Het gebrom van generatoren is ’s nachts hoorbaar. De vele sirenes overstemmen alles. In het weekend is de kakofonie volledig. Rondom ons zijn er luidruchtige feestjes.
Het geurenpalet is sterk, sigaretten, urine, zweet, uitlaatgassen……. Ik maak graag een omweg waar ze bloemenkransen maken. De felle kleuren op de markt en winkels prikkelen de ogen. Vele graffiti’s sieren muren.
’s Morgens wandelen we door het mooie park aan de waterkant om een verse baguette in de supermarkt te kopen.
Maandag is een hoogdag voor Fons. Bij ‘Les 3 Brasseurs’ is het bier van de tap en de ‘flammekueche’ aan de helft van de prijs. Er vloeien liters bier.
Het droogseizoen voor de Society eilanden is van april tot november. Niet normaal dat het nu dagen aan een stuk regent. Op Fons zijn verjaardag nemen we de ferry naar Moorea. We stappen voorbij het uitzichtpunt van het Sofitel “la Ora Moorea Beach Resort”. Na een veel te lange wandeling langs de luchthaven kunnen we lunchen in het restaurant van de Golfclub.
Dan openen de hemelsluizen zich weer. Een taxi brengt ons terug naar de ferry. Het wasgoed laten we drogen in de dure wasserette. Voorzichtig stuurt Fons de huurauto door de grote waterplassen op weg om het reddingsvlot te laten keuren. De man is zo vriendelijk om ons heel de werking van het vlot uit te leggen. De keuring van de drukfles zal een 3tal weken duren, zegt hij.
Een vuilbak vol zakdoeken. Yorrit heeft een snotneus van mij overgenomen. Snotteren brengen we hem naar de luchthaven en sieren hem met een kralen- en bloemenkrans. Herinneringen aan een fijne, aangename en leerrijke tijd blijven.
Er is tijd en ruimte om op te ruimen en te poetsen. De kuip wordt grondig onder handen genomen en in de wax gezet. De bronzen aanhechtingen van de verstaging worden gepoetst en gecontroleerd. De juiste maat rondelle vinden we, na lang zoeken, bij de goed georganiseerde ‘VBP Visserie’
De ankerketting is verroest en heeft zijn beste tijd gehad. Verschillende keren stappen langs de drukke straten naar ‘Sin Tung Hing Marine’, ‘Ocean 2000 en ‘NautiSport’ om prijs en kwaliteit te vergelijken. ‘Ocean 2000’ brengt de 110kg, 75m lange, 8mm dikke ketting tot aan de boot.
Van de ankerwinch is de vork om de ankerketting uit de werpen stuk.
Uit een inox plaat slijpt Fons een nieuwe.
De Volvo Penta motor krijgt een groot onderhoud. Nieuwe olie en filters. Regelen van de kleppen. Aan een injector is er een lekje. Bij het vastdraaien gaat de schroef over. Niet het beste scenario. De verdeler van Volvo Penta heeft de schroef niet. Bij ‘VBP’ hebben ze een schroef die een voorlopige oplossing biedt.
Katarine, ‘n Noorse van SY Santosa, is onze gids voor de sportieve uitdaging om naar het kruisbeeld op de heuvel te stappen. Na het stadsgedeelte is de weg steil met omheinde huizen bewaakt door grote honden. Het laatste stuk is een aardeweg door de jungle. We zijn juist op tijd voor zonsondergang.
De laatste weken blijven de meeste regenwolken in de bergen hangen en kunnen we de zon achter Moorea zien ondergaan. De avondschemering geeft mooie kleuren.
Bananendieven zijn actief. ‘Pierke, pierke, pierke’ kwetteren zwarte vogels met een rode poep. In een mum van tijd hebben ze van een gele banaan die op de tafel ligt gegeten. Net als een schildpad komt een koffervis kort bij de Sunshine.
Ik kan het niet laten om stof en katoenen garen te kopen. Een tafelkleed en placemat hebben we gemaakt. Ik zoek inspiratie voor haakpatronen.
De buiskap is aan vervanging toe. Charlotte van ‘Sellerie de Tahiti’ komt ze opmeten en na enkele weken instaleren.
De overschrijving van het voorschot is van ons van de rekening, maar niet bij hun toegekomen. Dit is nog niet opgelost of Worldline laat Fons weten dat er onregelmatigheden zijn gebeurd met zijn kredietkaart. Met beltegoed op skype kunnen we contact nemen. Ze blokkeren de kaart en sturen hem van het kastje naar de muur. Ergerlijk!!!
Zaterdagavond 17 september ’22 horen we via kanaal 16 op de VHF een paniekerige stem van JRCC die een MAYDAY uitroep voor een catamaran in nood, NO van Moorea. De opvarende worden met een helikoper gered.
Daarmee zijn de zorgen dat na 5 weken het reddingsvlot nog niet gekeurd is, er nog veel op de ‘to do’ lijst staat, de verkoudheden en bankperikelen niets.